تحلیل گفتمان انتقادی به مثابه روش پژوهشی نوین در علوم سیاسی

یکی از نوین ترین روش های پژوهش در علوم سیاسی، روش تحلیل گفتمان است. تحلیل گفتمان به عنوان روشی پژوهشی، خاستگاهی در اندیشه های پست مدرنیسم و مکاتب پیشین وابسته به آن دارد و در آن با تحلیل گفتمان یا گفتمان هایی ویژه، به بررسی پدیده مورد نظر می پردازد. تحلیل گفتمان انتقادی در کنار دیگر روش های تحلیل گفتمان، یکی از شاخه های تحلیل گفتمان است که بیش ترین تمرکز خود را بر تحلیل انتقادی از مفهوم قدرت استوار داشته است. در بسیاری از گرایش های علوم انسانی مانند جامعه شناسی، روانشناسی، علوم سیاسی و ...، امروزه تحلیل گفتمان در معنایی عام و تحلیل گفتمان انتقادی در معنایی خاص، جایگاهی بسیار ویژه پیدا کرده است. به زعم نویسندگان، استفاده از روش تحلیل گفتمان انقادی در پژوهش های علوم انسانی و به ویژه در علوم سیاسی، توانایی پاسخگویی به بسیاری از پدیده های اجتماعی، سیاسی و ... را دارد؛ از این رو، تمرکز پژوهش بر بیان کاربرد روش تحلیل گفتمان انتقادی در علوم سیاسی است. در این پژوهش، داده ها با استفاده از روش اسنادی گردآوری شده است. هم چنین، روش تحلیل داده ها، روش تفسیری است. باید بیان شود که به سبب گستردگی موضوع پژوهش، از چارچوب نظری واحدی استفاده نشده است و تلاش بر استفاده از نظریه های گوناگون در باب موضوع بوده است.