تحلیل نقش ارسن ها در دستیابی به توسعه پایدار شهرها نمونه موردی مجموعه ارسن شیخ صفی الدین اردبیلی

مرور تاریخی فضای شهری، تا اندازه ای ما را از فرآیند تولید فضا در طول تاریخ آگاه می سازد و در شناخت بهتر نقش فضاهای شهری در توسعه پایدار کمک خواهد کرد، ساختارهای ذهنی و عقلانی جامعه می تواند اساس شکل گیری و تسلط گفتمان پایداری رافراهم سازد. وجود ارتباطی دو سویه میان سازمان ادراکی و تعیین این فضاها، سبب افزایش خوانایی و تقویت ارتباط و خوانش مولفه ها و تقویت هویت اجتماعی شده است. ساکنان این بافت ها هویت خود را از طریق ارتباطات اجتماعی و مشارکت در ایجاد این فضاهای ماندگار دریافت نموده اند. امروزه پیروی از الگوهای مختلف در بُعد تشخص، عناصر مذهبی در ایران تفاوت هایی را در شهر مزارها آشکار نموده است. این فضاها با تکیه بر نیازها، ارزش ها و شرایط متغییر جامعه انسانی آن روز به وجود آمده و به عنوان مصداقی از فضاهای پایدار بوده اند. درون گرایی، رعایت حریم و سلسله مراتب ساختاری از یک سو و تنوع کالبدی و اجتماعی، وجود عرصه های گوناگون معادل سطوح مختلف تعاملات اجتماعی و عوامل هویت بخش از سوی دیگر از عوامل دستیابی به پایداری اجتماعی در این مجموعه ها بوده است. هدف این نوشتار،کشف اشتراکات و خاستگاه های فضای شهری، جریان توسعه پایدار و نظریه فرهنگی و پیشنهاد بهره گیری از نظریه «توسعه میان رو» ابن خلدون به عنوان مبنایی برای توضیح و تقویت سه پدیده فوق است. بر همین اساس هم مؤلفه های توسعه پایدار تبیین می شود و هم با تعیین گفتمانی مناسب در فضاهای شهری به تقویت نقش اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی پرداخته می شود. در این مقاله با بهره گیری از شیوه توصیفی تحلیلی و تطبیقی به بررسی ابعاد پایداری اجتماعی در کالبد مجموعه ارسن شیخ صفی الدین به منظور آشنایی با ارزش های پایدار و بررسی ویژگی های کالبدی مجموعه که در تحقق ابعاد پایداری اجتماعی نقش مؤثری داشتند اشاره شده تا از آن به عنوان راهکاری مؤثر در جهت تحقق اهداف پایداری اجتماعی در شهرهای امروز استفاده شود.