بررسی و اولویت بندی هوش اخلاقی

هوش اخلاقی توانایی درک درست از خلاف، داشتن اعتقادات اخلاقی قوی و عمل به آن هاست. هوش اخلاقی مرز بین نوع دوستی و خودپرستی را توصیف می کند و توجه به هوش اخلاقی یک ایده آسمانی است که الهام بخش رفتارهای افراد است. هوش اخلاقی یکی از ابعاد هوش است که می تواند چهارچوبی را برای عملکرد صحیح انسان ها فراهم آورد و به عنوان یک عامل پیش بینی کننده رفتار محسوب می شود. به دلیل آن که هوش اخلاقی، اشکال دیگر هوش را به انجام کارهای ارزشمند هدایت می کند. این هوش شامل ترکیبی از دانش، تمایل و اراده است و هم چنین شامل روشی است که ما فکر می کنیم، احساس می کنیم و عمل می کنیم. در مقاله حاضر پس از مقدمه ای در مورد هوش جدیدترین مفاهیم مطرح شده در این حوزه یعنی هوش اخلاقی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در سال های اخیر مفهوم هوش تنها به عنوان یک توانایی شناختی در نظر گرفته نمی شود، بلکه به حوزه های دیگری مانند هوش اجتماعی، هوش طبیعی، هوش انتزاعی، هوش مکانیکی، هوش کلامی و غیرکلامی و هوش اخلاقی گسترش یافته است. سپس چهارچوب نظری هوش اخلاقی و تعاریف آن مطرح و رابطه هوش اخلاقی با اخلاق و فضیلت گرایی اخلاقی مورد بحث قرار گرفت.