رؤیت خداوند در فرق اسلامی (معتزله، اشاعره، ماتُریدیه، شیعه، خوارج)

رؤیت یکی از بحث برانگیز تر ین صفات خداوند است که در فرق اسلامی به گونه های مختلفی مطرح می شود؛ و بر این اساس ما در این مقاله به بررسی «رؤیت خداوند در فرق اسلامی» پرداخته ایم و روش کار ما در این مقاله از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و سعی ما بر این است که در این مقاله سؤالات زیر را مورد تحلیل قرار دهیم. رویت به چه معناست؟ آیا رویت خدا امکان پذیر هست یا نه؟ و این که آیا دیدن خداوند با چشم سر میسر است یا با چشم باطن؟ در این مورد هم بحث هایی بوده است که ما به آن پرداخته ایم، و در پایان به این نتیجه رسیده ایم که رؤیت مربوط به یکی از صفات خداوند است، شیعه و معتزله و خوارج بالاتفاق معتقدند که خداوند با چشم ظاهر نه در این دنیا و نه در دنیا و آخرت هرگز دیده نمی شود بلکه معتقدند که خداوند را در آخرت با چشم دل می توان دید، در مقابل اشاعره که اهل حدیث و ظاهر گرا می باشند روئیت خداوند را با همین چشم ظاهر جایز می دانند حتی ذوق و لمس و شم را هم در مورد خداوند جایز می دانند. دلایل عقلی و نقلی از طرف اشاعره و امامیه ارائه شده است که در این مقاله مورد بررسی قرار خواهد گرفت.