تبیین فلسفی مقام های بهشتی با توجّه به آیات قرآن کریم

ایمان به معاد، وجود جهنّم و بهشت و نظام کیفر و پاداش، یکی از عوامل مهم رشد نفس انسانی است. فیلسوفان با اعتقاد به دو بعدی بودن انسان، سعادت و شقاوت نفوس را در گرو چگونه زیستن آدمی می دانند، در این میان ادیان توحیدی بر وجود عالمی به نام بهشت که نیکوکاران در آن زندگی جاوید دارند، اتّفاق نظر دارند، امّا درباره ی نوع وکیفیّت پاداش های بهشتی نعمت ها و مقام ها اختلاف نظر فراوانی وجود دارد. این تحقیق بر آن است که با روش توصیفی-تحلیلی به تبیین فلسفی این أمر بپردازد. مراد از تبیین فلسفی در این نوشتار به کار بردن روش های عقلانی و اصول فلسفی در تفسیر آیات قرآن، با توجّه به تفاسیر فلسفی می باشد. بهشتیان علاوه بر بهره مندی از نعمت های بهشتی، از مقام های بهشتی برخوردار می شوند. با توجه به معانی مقام، سه نوع تقسیم بندی برای مقام ها، صورت گرفته است که با ملاک صاحبان مقام، به مقام انسان های کامل، شهدا، پیشتازان تقسیم و به اعتبار درجات و طبقات بهشتی به مقام فردوس، جنّت المأوی، دارالسلام و جنّت نعیم تقسیم می گردد و قسم دیگر این مقام ها به اعتبار خاص و عام بودن آن، مقام رضوان، لقاء و قرب الهی را شامل می شود. این نوشتار با فاصله گرفتن از جنبه ی عرفی، نگاهی نو به مبحث معاد دارد و مقامات بهشتی را، با توجّه به تفاسیر فلسفی، تبیین می کند و سعی در هماهنگ نشان دادن مباحث فلسفی با آیات قرآن دارد.