ساماندهی بافت فرسوده شهری به منظور تحقق توسعه پایدار شهری (نمونه موردی: منطقه 13 شهرداری تهران)

فرسودگی بافت شهری به کالبد منحصر نمی شود بلکه معرف وجود شرایطی است که زندگی انسان را در ابعاد مختلف تهدید می کند. موارد زیر که از آن ها به عوامل بسترساز فرسودگی نام برده می شود موجب نامناسب شدن محیط زندگی شده و نمودارهای منفی و کارکردی تخریبی را به شرح زیر برای این مناطق به همراه می آورد: عوامل اقتصادی، عوامل اجتماعی فرهنگی و عوامل زیست محیطی. در این میان منطقه 13 شهرداری تهران به عنوان یکی از مناطقی که فرسودگی زیادی دارد مورد مطالعه قرار گرفت. در پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیلی و پژوهشی- کتابخانه ای با طرح پرسشنامه با هدف شناسایی شاخص های توسعه پایدار شهری و بررسی میزان تطبیق طرح بهسازی و بازسازی بافت های فرسوده منطقه 13 شهرداری تهران شده است با تحلیل پرسشنامه و تحلیل شاخص ها با استفاده از نرم افزارهای exel و expertchoice مهم ترین راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار در این بافت شامل موارد ذیل شد: برنامه ریزی ها مشارکتی، عدالت اجتماعی و آموزش به ساکنان در جهت ارتقای سطح اجتماعی، توجه به ویژگی های اقتصادی- اجتماعی ساکنان در برنامه ریزی ها، اشتغال زایی درجهت رفع بیکاری ساکنان محله، نگرش جامع به طرح نوسازی و بهسازی، ساخت و سازهای جدید باید بخشی از تداوم سنت های شهر و محیط های شهری، توجه به سلسله مراتب فضاها و دسترسی ها، توجه به امنیت عناصر باز شهری. توجه به موارد ذکر شده می تواند ساماندهی بافت فرسوده ی منطقه 13 شهرداری تهران را در راستای توسعه پایدار سوق دهد.