بررسی تاثیر مفهوم آزادی بر معماری اسلامی عصر حاضر

امروزه پیشرفت های تکنولوژی انسان را در هیاهوی بزرگ مدرنیته غرق نموده است. به راستی جای خالی گوهر ناب تعالی به شدت احساس می شود. رویکرد ایدئولوژیکی مدرنیته نسبت به زندگی انسان بسیاری از معیارهای انسانی که از جمله آن ها آزادی است را تحت الشعاع قرار داده. معنای آزادی در فرهنگ و شریعت اسلامی با آن چه از آن در ایدئولوژی مدرنیته یاد می شود، کاملا متفاوت است. از این رو با ورود ایدئولوژی مدرنیته به سرزمین ایران مفهوم آزادی برای ایرانیان دچار پریشانی گردیده است. طوری که در معماری به جای آن که به روح و باطن اثر توجه شود، دائما بر کالبد آن تاکید می شود و معمار در بند تناقضات درونی دائما دست به تقلید پوست های از عناصر معمار سنتی می زند و این چنین است که فرم های ظاهراً اسلامی ایجاد شده دارای تظاهراتی نسبت به اسلامی بودن هستند، در حالی که فاقد روح تعالی در خود می باشند. هنر مقدس با داشتن ویژگی تقدس، قرب الهی و ذکرالله می بایست بستر تعالی بشر را فراهم آورد، چنین هنری برای رسیدن به هدف غایی از ویژگی های عینی بیشماری بهره می برد و می بایست نفس و روح انسان را به درون و به سمت تعالی و قرب الی الله رهنمون شود و انسان (خالق هنر قدسی) آینه تمام نمای خالق خود بر زمین است.