بررسی نقش تعاملات اجتماعی در مجتمع های سینمایی در جهت ارتقا سطح پایداری اجتماعی

سینما مقوله ای است هم صنعتی و هم هنری و این ویژگی با معماری مشترک است و نادیده گرفتن آن امری غیرعاقلانه است چه ازسوی تماشاگران معمولی و چه ازسوی سیاستگذاران اجتماعی فرهنگی و سیاسی جوامع مختلف چرا که میزان رشد درصنعت سینما و معماری یک کشور می تواند معرف پیشرفت درفرهنگ و تکنولوژی آن باشد. هر چند سینما در مقایسه با سایر هنرها از عمر کوتاه تری برخوردار است اما در همین عمر کوتاه داستان هائی در زندگیش رخ داده که باعث می شود هیچ گاه نتوان کتاب جامعی درباره سینما یافت. اما می توان با نگاه به جنبه های مختلف آن، حسی عمومی که نیاز کار طراحی است از آن پیدا کرد. لذا در اولین گام، به بررسی تاریخ سینما اقدام شد. گسترش سینما در زمان تولدش در عرصه جهانی چنان سریع بود که در اکثر کشورهای جهان، با اختلاف حداکثر چند سال، به سرعت مورد توجه قرار گرفته و رشد کرد. ایران نیز یکی از کشورهائی بود که سینما در ابتدای قرن بیستم در آن شروع به رشد کرد. هدف از این پژوهش ارتقا تعاملات اجتماعی در قالب پردیس سینمایی به عنوان یک بنای فرهنگی در ایجادحفظ و ارتقای پایداری اجتماعی می باشد. در مواجهه با موضوعی که به سینما مربوط است، می طلبد تا شناخت کلی بر جنبه های گوناگون هنر هفتم پیدا شود پس از بررسی تاریخ سینما به صورت عام، به تحقیق درباره گذشته و روند حرکت و پیشرفت سینمای ایران و نقش آن در تعاملات اجتماعی پرداخته شد. سینما به عنوان فضایی که مردم را جمع می کند می تواند نقش بسزایی در افزایش تعاملات اجتماعی و در نتیجه ی آن افزایش پایداری اجتماعی داشته باشد.