بررسی عوامل موثر بر حاشیه نشینی در کلانشهر تبریز

رشد سریع شهرنشینی در کشورهای روبه رشد از یکسو و محدودیت ظرفیت های تولیدی از سوی دیگر عامل بروز مشکلات عدیده ای در شهرهای بزرگ این کشورها محسوب می شود. ظهور بافت های خودروی شهری و به عبارتی گسترش سکونتگاه های غیر رسمی یکی از مسائلی است که شهرهای بزرگ به آن مبتلا هستند. شهر تبریز از جمله شهرهایی است که با مشکل حاشیه نشینی روبرو می باشد و در معرض ساخت و سازهای بی ضابطه قرار گرفته است و از بافت اجتماعی وکالبدی بسیارنامناسبی در مناطق حاشیه نشینی برخوردار است. هدف تحقیق حاضر بررسی عوامل و معضلات حاشیه نشینی شهر تبریز است. طرح تحقیق به لحاظ ماهیت و محتوای کاری، توصیفی و از نوع پیمایشی است. از طرفی این پژوهش از نظر هدف، کاربردی است. برای جمع آوری داده ها از اسناد و مدارک، مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه استفاده شده است. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها وارد نرم افزار spss18 شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای بررسی نرمال بودن توزیع متغیرها از آزمون کولموگروف–اسمیرنوف و برای آزمون فرضیات تحقیق، از آزمون t تک نمونه ای استفاده شد. نتایج نشان داد که مهاجرت، وضعیت اقتصادی افراد، امکانات رفاهی شهرهای بزرگ، عوامل فرهنگی، عوامل سیاسی و مدیریتی در حاشیه نشینی شهر تبریز تاثیر معنی داری دارند. مهاجرت بیش ترین تاثیر را در حاشیه نشینی دارد.