مقایسه توزیع بار متحرک، بین شاه تیرهای کناری و میانی در پل ها با عرشه دو عنصری، به روش اجزای محدود و روش آیین نامه ای

در گذشته به سبب در دسترس نبودن امکانات رایانه ای و حجیم و زمان بر بودن روش های تحلیلی دقیق، آیین نامه آشتو، برای توزیع بار ترافیک عبوری از عرشه پل ها، روش تقریبی را پیشنهاد نموده است. این روش سالیان دراز در جهان مورد استفاده مهندسان محاسب بوده و حتی هم اکنون نیز در کشورمان، روش نسبتاً رایج مورد استفاده محاسبان و طراحان پل می باشد. در این پژوهش با مدل سازی 12 پل دو دهانه و سه دهانه با استفاده از نرم افزار sap2000 میزان تطابق روش آیین نامه و روش دقیق مبتنی بر روش اجزای محدود بررسی شده است. مشاهده شد که روش آیین نامه در برخی موارد محافظه کارانه و در برخی موارد دست پایین بوده و با افزایش تعداد دهانه ها از میزان انطباق این دو روش کاسته می شود. هم چنین در پل های چند دهانه با دهانه های متفاوت، روش آیین نامه بسیار محافظه کارانه است.