تحلیل ظرفیت سازگاری جوامع روستایی در مواجهه با تغییراقلیم (منطقه مورد مطالعه: شهرستان قصرشیرین)

تغییرات اقلیمی یکی از مهم ترین و پیچیده ترین  نگرانی های قرن حاضر و آینده می باشد. اقلیم های خشک و نیمه خشک که کشور ما نیز که جز آن است، به تغییرات اقلیمی حساسیت بیشتری دارند. وابستگی معیشتی ذینفعان جوامع روستایی به منابع طبیعی و تولیدات کشاورزی موجب شده است که آثار زیان بار ناشی از تغییرات اقلیمی به میزان بیشتری نمود یابد. با توجه به اثرات انسانی پدیده تغییر اقلیم ضرورت دارد در تحقیقات به تحلیل اثرات این پدیده نیز از نگاه انسانی پرداخته شود. شناسایی توان سازگاری ذی نفعان جوامع روستایی، اتخاذ استراتژی های مدیریتی متناسب جهت کاهش آسیب های ناشی از تغییرات اقلیمی را میسر می سازد. در این راستا هدف کلی پژوهش حاضر بررسی ظرفیت سازگاری جامعه روستایی برفی در شهرستان قصرشیرین نسبت به تغییرات اقلیمی می باشد. بدین منظور در این تحقیق پنج مولفه سنجش ظرفیت سازگاری به تغییراقلیم شامل اقتصاد، اجتماعی، زیرساخت، دانش فردی و دولت بررسی و انتخاب گردید. سپس با استفادی از آزمون تی تک نمونه ای و آزمون فریدمن میزان تاثیرگذاری هر یک از مولفه های فوق الذکر بر ظرفیت سازگاری جامعه هدف در روستای برفی بررسی شد. نتایج پژوهش نشان داد که مولفه های اقتصادی، اجتماعی و دانش فردی دارای ظرفیت سازگاری پایینی می باشد که این باعث کاهش ظرفیت سازگاری و در نتیجه آسیب پذیری جامعه مورد بررسی می شود.