مقایسه تغییرات قدرت بالاتنه و پایین تنه پس از فعالیت بی هوازی وینگیت دست و پا

زمینه و هدف: قدرت عضلانی یکی از مهم ترین قابلیت های بدن در اجرای مهارت های ورزشی و عاملی ضروری برای موفقیت کلیه ورزشکاران محسوب می شود. هدف این مطالعه مقایسه تغییرات قدرت بالا تنه و پایین تنه پس از فعالیت بی هوازی وینگیت دست و پا بود.

روش کار: 12 نفر از دانشجویان دختر تربیت بدنی (سن: 1.9±22.09 سال، قد: 2.1±161.45 سانتی متر، وزن: 3.5±49.36 کیلوگرم) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی (بر مبنای سال ورودی) در این مطالعه مقطعی شرکت داشتند. قدرت عضلانی در سه ناحیه پنجه دست، پا و کمربند شانه ای از طریق نیروسنج؛ قبل و بعد آزمون وینگیت دست و پا اندازه گیری شد. به منظور تحلیل آماری داده ها از آزمون t همبسته در سطح معنی داری 0.05 p< استفاده شد.

یافته ها: نتایج نشان داد قدرت فشردن دست پس از دو آزمون وینگیت دست و پا افزایش یافت. قدرت پا پس از آزمون وینگیت دست کاهش ولی پس از آزمون وینگیت پا افزایش یافت، هم چنین قدرت عضلات کمربند شانه ای نیز پس از دو آزمون فوق کاهش یافت. اما این نتایج از لحاظ آماری معنی دار نبود (0.05 (p>.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه می توان در جلسات تمرینی که از عملکرد بیشینه در بالا تنه و پایین تنه استفاده می شود، به افت احتمالی قدرت در ورزشکاران توجه و از اجرای برنامه های وابسته به قدرت بالا، به منظور پیشگیری از آسیب به ورزشکار اجتناب نمود.