بررسی و نقد فلسفه مدرنیسم در آثار معماری معاصر ایران

تفکر مدرن به عنوان یک جهان بینی و ایدئولوژی مطرح می شود، در حالی که معماری مدرن یک سبک معماری است. از سوی دیگر معماری مدرن مربوط به زمان و مکان کاملا مشخصی است، در حالی که جهان بینی مدرن فاقد مکان و زمان است. با توجه به شناخت حاصل شده از معماری مدرن اروپا، اکنون می توان پیامدهای این شیوه معماری را در ایران بررسی کرد چرا که معماری دوره مدرن در ایران، نه برگرفته از شناسنامه معماری مدرن، بلکه منطبق بر جامعه شبه مدرن است. در جهت تشخیص خصایص معماری مدرن ایرانی، باید نقطه اشتراک معماری مدرن و جامعه مدرن را بررسی کرد. چرا که این خصوصیات به صورت ترکیبی معماری التقامی معاصر را رقم می زند. مدرنیته ایران در فضای خالی بین لایه های اجتماعی و فرهنگی ایران مستقر شده است و علت آن به دو نوع نگاه سنت گرایانه و نوگرایانه باز می گردد، در صورتی که مدرنیته غرب ساختارها و اساس زندگی را می سازد، مدرنیته ایران می کوشد تا مدرنیته را با سنت پیوند بزند ولی این پیوند با کمترین حرکتی در جامعه استحکام خود را از دست داده و نوگرایان نیز به دلیل عدم شناخت کافی از مدرنیته قادر به برقراری این پیوند نیستند. در این مقاله با استفاده از روش کتابخانه ای و بررسی نمونه موردی، محقق پس از بررسی تاریخچه ای کوتاه از معماری ایرانی که در آن نوع معماری در زمان های مختلف و ویژگی خاص آن نوع از معماری، نمونه موردی هایی برای تفهیم بهتر ارائه شده است. سپس به صورت اجمالی معماری معاصر ایران بررسی شود و نیز تأملی بر چگونگی ورود معماری مدرن در عرصه معماری ایران شود.