بررسی نتایج به کارگیری حسابداری تورمی بر شاخص های ارزیابی عملکرد در صنایع کانی های غیر فلزی بورس اوراق بهادار تهران

پدیده تورم به عنوان یکی از مهم ترین مشکلات اقتصاد ایران همواره در مرکز توجه محققین بوده است. مشکل تورم در کشور سبب شده است که صورت های مالی شرکت ها بعضی واقعیت ها را به درستی منعکس نکنند. در یک نظام مبتنی بر بهای تمام شده تاریخی، دارایی ها و بدهی ها به بهای تحصیل اندازه گیری می شوند. اما با تغییر سطح عمومی قیمت ها به دلیل شرایط اقتصادی مانند رشد بی رویه حجم پول، اضافه تقاضا در بازار کالا، فشار هزینه و افزایش قیمت نهاده های تولیدی و در نهایت عوامل ساختاری و تنگناهای موجود در بخش های مختلف و ضعف بخش های کشاورزی و تجارت خارجی، ارزش پول نیز به تناسب آن تغییر می کند، در نتیجه ارزش مبالغ گزارش شده در صورت های مالی بر فرض ثابت بودن پول، قابل اتکاء نمی باشند. حسابداری تورمی به عنوان صورت های مالی تکمیلی می تواند اشکالات ناشی از کاهش ارزش پولی را مرتفع نماید. ارزیابی عملکرد به عنوان یکی از مهم ترین فرآیندهای استراتژیک سازمان ها و جوامع عصر نوین، ابزاری توانمند در جهت پیاده سازی برنامه های سازمان و تحقق اهداف آن به شمار می رود. امروزه شاخص های مختلفی برای ارزیابی عملکرد مورد استفاده قرار می گیرند. پژوهش حاضر برخی از شاخص های ارزیابی عملکرد را که در پنج گروه از شاخص های ارزیابی عملکرد قرار می گیرند را در شرایط تورمی برای شرکت های صنعت کانی های غیر فلزی بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1396- 1392 با هدف بررسی میزان تأثیرگذاری آثار تورم بر این شاخص ها که بر حسب شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی تعدیل شدند مد نظر قرار داده است. آزمون فرضیه های پژوهش از طریق آزمون مقایسه زوجی و آماره t صورت گرفت. یافته های پژوهش حاکی از آن است که تورم تأثیر انکار ناپذیری بر شاخص های تهیه شده بر مبنای بهای تاریخی دارد چرا که تورم یکی از واقعیت هایی است که واحد اندازه گیری در حسابداری و بهای تمام شده تاریخی را به چالش می کشد.