بررسی نقش خانواده درهمیاری و سلامت روان دانش آموزان پسر دوره ی دوم ابتدایی شهرستان میناب

این تحقیق با هدف "بررسی نقش خانواده بر سلامت روان دانش آموزان پسر دوره ی دوم ابتدایی  (شهرستان میناب )"انجام گرفته است. روش این تحقیق پیمایشی و ابزار اندازه گیری پرسشنامه بوده است و پس از پرشدن پرسشنامه ها بدست آمده و تحلیل شد. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دوره ی دوم ایتدایی  شهرستان میناب  است. نمونه براساس 150 نفر محاسبه گردید. روش نمونه گیری که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است سهمیه ای می باشد. هدف اصلی بهداشت روانی، پیش گیری از وقوع ناراحتی ها و اختلالهای جزئی رفتار است و ارتقای سلامت، بهترین شکل بهداشت روانی است. در این زمینه لازم است جامعه از طریق آموزشهای رسمی و غیر رسمی از ابتلای جمعیت سالم به بیماری های روانی جلوگیری کند و افراد را علیه بیماریها واکسینه کند، زیرا علاج واقع، قبل از وقوع باید گردد. والدین به عنوان اولین معلم کودکان وظیفه خطیری نسبت به انسان سازی و حفاظت از بهداشت روانی و شخصیت فرزندان دارند. والدین ابتدا باید نیازهای اساسی فرزندان از جمله بازی، احترام، مسؤولیت و پذیرش در گروه را مورد توجه قرار دهند و زمینه را برای تأمین هر یک از آنها فراهم سازند. پدر و مادر باید جو خانه خود را اصلاح و بهبود بخشند، یعنی حالت گرم – پذیرا بر خانه خود حاکم کنند، زیرا ایجاد جوّی از ترس، تهدید، اضطراب و فشار روانی بر سلامت روانی کودکان آسیب وارد می کند. والدین باید سعی کنند در خانواده محیطی حاکی از صلح، صفا و صمیمیت را بوجود آورند، زیرا اگر فرزندان قبول داشته باشند که خانواده آنها را می پذیرد، احساس ارزش و احترام می کنند. در یک کلام، والدین باید الگوی نمونه عملی در مسایل عقیدتی، اجتماعی، دینی و مذهبی باشند. برای دستیابی به بهترین شکل بهداشت روانی، افراد باید شکست های خود را بپذیرند، انعطاف پذیر باشند، در زندگی هدف داشته باشند، خود کار آمدی و خود گردانی لازم را برای افزایش اعتماد به نفس و احساس کفایت و پختگی داشته باشند. به هیمن منطور و برای کمک به بهداشت روانی باید زمینه های آسیب پذیری خود را دریابیم، زمان (استفاده بهینه از اوقات) خود را مدیریت کنم، نه خود کم بین باشیم و نه خود بزرگ بین، با انجام به موقع کارها از احساس درماندگی جلوگیری کنیم و با دیگران روابط صمیمانه برقرار کنیم.

براساس یافته های تحقیق مشخص شد که بیشتر پاسخگویان اعتقاد دارند :

1 –  به فرزندان متناسب باسن و توانایی هایشان مسئولیت داده می شود.

2 –  فرزندان آنچه را احسلس می کنند بدون ترس و واهمه برای پدر و مادر خود بیان می کنند.

3 –  فرزندان می توانند افکارخود را با والدین در میان گذاشته، از تجربه، تبادل نظرو فکر آنها بهره مند شوند. 4 – در محیط خانواده بیشتر به موفقیت و پیشرفت های فرزندان تکیه می شود و این به آنها حس خوبی می دهد.