پرخاشگری در دانش آموزان: یک مطالعه مروری

زمینه و هدف: پرخاشگری هر نوع رفتاری می گویند که هدف آن آسیب فیزیکی و روانی به سایر افراد است. رفتار پرخاشگرانه دوران کودکی با رفتارهای ضداجتماعی دوران بزرگسالی ارتباط دارد. همچنین موجب مشکلات زیادی در خانواده و مدرسه می شود. این تحقیق با هدف بررسی پرخاشگری در دانش آموزان انجام می شود روش و بررسی: جستار حاضر در زمره ی پژوهش های کیفی بود و از نوع مروری می باشد. رویکرد آن توصیفی و شیوه ی گرد آوری اطلاعات به صورت اسنادی و مطالعه منابع دسته اول ودوم در پایگاه های داده است. یافته ها: نتایج تحقیقات موجود درباره ی پرخاشگری در دانش آموزان حاکی از آن است که رفتار پرخاشگری در کودکان می تواند تحت تأثیر رفتار والدین به عنوان یک الگو، در اثر مشاهده و تقلید، تهدید و ناکامی ها، دفاع از خود، بازی های رایانه ای خشن و چنگی، خود محور بودن کودک و خانواده های تک والدینی ایجاد شود و پیامدهایی از جمله طرد شدن از سوی همسالان، تصور منفی برای آموزگار، افت تحصیلی و مصرف مواد و بزهکاری و انواع مشکلات روانی و جسمانی گردد. روش ها ی کاهش پرخاشگری در دانش آموزان شامل: آموزش مهارت ارتباطی، تمرینات جسمانی و ورزش، کتاب درمانی، قصه گویی، نقاشی درمانی، مدیریت خشم، مقابله با استرس، آموزش مهارت همدلی است. نتیجه گیری: با توجه به این یافته ها نتیجه گیری می شود، به منظور کاهش مشکلات ناشی از پرخاشگری نیاز به فراهم ساختن شرایط مناسب برای دانش آموزان و همچنین در دسترس قرار دادن این گونه داده ها احساس می شود.