تحلیلی بر برنامه ریزی کاربری اراضی با تاکید بر توسعه پایدار شهری، شهرستان گرمی

امروزه کاربری اراضی شهری در نظام های پیشرفته برنامه ریزی جهان، در راستای استفاده بهینه از زمین، به صورت آمایش سرزمین و برنامه ریزی فضائی و طرحریزی کالبد ملی و منطقه ای و محلی تبدیل شده است. در این پژوهش به منظور ارزیابی بر برنامه ریزی کاربری اراضی با تاکید بر توسعه پایدار شهری، شهرستان گرمی با استفاده از روش های کتابخانه ای و روش میدانی استفاده شده است، عمده کار به صورت میدانی و از نزدیک می باشد. در روش کتابخانه ای از دیسک های اطلاعاتی بهره زیادی گرفته شده و در خصوص گردآوری اطلاعات به این روش مشکلاتی مثل عدم اعتماد در ارائه اطلاعات از سوی سازمان شهرداری وجود داشت. در این پژوهش از نرم افزارهای اتوکد و arcgis جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات و تعیین کاربری اراضی استفاده شد. بررسی چگونگی کاربری اراضی شهر گرمی نشان دهنده این موضوع است که این شهر به علت توزیع نامناسب و نامتعادل اراضی شهری به کاربریهای مختلف، با فرسودگی بافت، عدم بهسازی و نوسازی بافت مرکزی، بوجود آمدن فضاهای خالی و مخروبه در داخل بافت، عدم بهره برداری مناسب و بهسازی شبکه ها، گسترش پراکنده شهر، عدم تجانس بین کاربری های همجوار و غیره مواجه گشته است. برای ایجاد تعادل بین انواع کاربری های زمین شهری در شهرستان گرمی، برنامه ریزی متناسب همراه با متعادل سازی انواع مختلف کاربری ها در این شهر امری ضروری است. در نهایت می توان به این نکته اشاره کرد که علی رغم که کمبودهای جدی در برخی از کاربری های شهری وجود دارد ولی با توجه به سرانه های پیشنهادی طرح تفصیلی و امید به اجرای درست آن، می توان چشم انداز روشنی برای این کمبودها ترسیم کرد و در آینده این کمبود ها جبران شود.