درمان کوتاهی تاندون آشیل پاشنه در کودکان از دیدگاه طب سنتی با استفاده از فرایند تحلیل شبکه ای

طب سنتی برای پیش گیری از بیماری ها به روش زندگی صحیح تأکید دارد. اصول و روش های درمان در مراکز درمانی بدون بهره گیری از تکنیک های تحلیل داده و اطلاعات دارای اثربخشی لازم نخواهد بود. اکثر موارد راه رفتن روی پنجه پیآمد کوتاهی تاندون آشیل است که باعث بالا رفتن پاشنه می شود و اجازه نمی دهد بیمار پاشنه را هنگام راه رفتن روی زمین بگذارد. به علت موقعیت تاندون آشیل در پشت مچ پا، نسبت به ضربه آسیب پذیر است لذا انجام عمل جراحی برای موارد شدیدتر بیماری توصیه شده است و استفاده از داروهای شیمیایی و یا مکمل های دارویی از استراتژی های رایج در درمان بسیاری از این اختلالات می باشد که در برخی موارد به دلیل طولانی بودن دوره بیماری، پایین بودن میزان موفقیت و ایجاد عوارض شدید جانبی برسلامتی مناسب نمی باشد. راه رفتن روی پنجه کودکان عارضه ای جدی نیست و غالباً به خودی خود از بین می رود و مشکل خاصی را برای کودک ایجاد نمی کند، جز این که ظاهری ناخوشایند و غیرعادی را از وی به نمایش می گذارد. درمان راه رفتن روی پنجه پا در کودکان معمولاً نیازی به جراحی ندارد و برای اصلاح آن علاوه بر تمرین های کششی و تقویتی از چند دوره گرفتن پا و مچ، بریس و ارتز یا تلفیقی از این دو استفاده می شود. روش های تصمیم گیری چند معیاره کاربرد گسترده ای در همه زمینه ها به خصوص مبحث پزشکی و درمان پیدا کرده اند. در فرایند تحلیل شبکه ای امکان در نظر گرفتن وابستگی های متقابل بین عناصر فراهم شده و در نتیجه نگرش دقیقی به مسائل پیچیده را ارائه می کند در این مقاله فرایند تحلیل شبکه ای و کاربرد آن در درمان کوتاهی تاندون آشیل پاشنه در کودکان از دیدگاه طب سنتی به کار گرفته شده است که استفاده از اعمال یداوی در طب سنتی توأم با طب ورزشی با بیشترین اولویت مشخص شده است.