بررسی نقش سرمایه اجتماعی در فرآیند توسعه پایدار محلات شمال شهر تهران نمونه مورد مطالعه: محله زعفرانیه تهران

روند رشد کاربری های غیر مرتبط با فرهنگ بومی و اجتماعی در بسیاری از محلات شمال شهر تهران باعث بروز و ورود عوامل ناپایدار اجتماعی در این محلات شده ا ست. نبود انگیزه و شناخت کافی از هویت اصیل بومی و کمرنگ شدن روابط اجتماعی و کانون های اجتماعی مردمی روزانه به بدنه ی توسعه پایدار محله زعفرانیه صدمه وارد می کند. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی و شناسایی نقش آن دسته از مبانی و اصول سرمایه اجتماعی، در جهت بهبود فرآیند توسعه پایدار محله زعفرانیه تهران است. در این مقاله، پس از برر سی مفاهیم نظری، به چگونگی تأثیر عوامل سرمایه اجتماعی در فرآیند توسعه پایدار که اخیرا تحت تأثیر ر شد ارزش ها و الگوهای غربی بدون اندیشه، گسست در ساختار فضایی و اجتماعی را تجربه کرده، پرداخته شده است. روش این پژوهش مبتنی بر روش گفتگو با گروه های کانونی و مصاحبه های عمیق حضوری و مستقیم با مطلعین، افراد سرشناس محلی و ساکنین با سابقه محله انجام پذیرفته است. نتایج پژوهش نشان داد در زمینه کالبدی وجود کاربری های نامرتبط و نبود فضاهای عمومی کافی برای تجمعات مردمی و هم چنین در زمینه اجتماعی نبود شناخت کافی از هویت اجتماعی اصیل ایرانی و کمرنگ شدن ارزش های دینی در زندگی امروزی، باعث کندی فرآیند توسعه پایدار محله گشته است.