تامین ارزان اسایش انسانی با نگاهی به معماری بومی (نمونه موردی: روستای گنبد حسین اباد زنجان)

شاید آن چه که امروزه بتواند بقای حیات انسان را تضمین کند، بازگشت به گذشته و استفاده از اصولی باشد که در گذشته مورد استفاده قرار می گرفت. مبنا قرار گرفتن تکنولوژی و صنعت و ترویج مصرف گرایی در غرب، گرچه باعث پیشرفت تمدن بشری شده اما از سویی دیگر در حال بلعیدن تمام منابع موجود در کره زمین و الوده کردن ان است. این مساله در تمام عرصه ها از جمله معماری مطرح است و باعث شده تا این تفکر دوباره شکل بگیرد که شاید تنها راه حل و یا حداقل بخشی از راه حل توجه دوباره به معماری بومی و ویژگی های ان باشد. لازم به ذکر است منظور از مطرح کردن این مفاهیم استفاده مستقیم از آن ها نمی باشد (که البته برخی از این روش ها می تواند بدون هیچ کست افزودی بسیاری از مشکلات امروز را حل کند) بلکه بیش تر اشنایی با نحوه برخورد پیشینیان با مشکلات با توجه به منابع و امکانات محدود می باشد. استفاده از اصول مربوط به معماری بومی (مواد و مصالح مصرفی، چگونگی ساخت و روش های تعدیل شرایط اقلیمی در معماری) در اقلیم سرد و در یک محیط روستایی، می تواند علاوه بر تامین اسایش انسانی، حفظ محیط زیست و جلوگیری از الودگی حاصل از ساخت و ساز، بسیاری از هزینه ها را چه در زمان ساخت و چه در زمان استفاده کاهش دهد.