انرژی های نو در معماری (مفهوم وکاربرد)

مقاله انرژی های نو درمعماری (مفهوم وکاربرد)

انرژی نو، به انواعی از انرژی می گویند که برخلاف انرژی های تجدید ناپذیرقابلیت بازگشت مجدد را دارد. افزایش قیمت سوخت های فسیلی و بحث های زیست محیطی از دیگر عوامل رویکرد جدید به سوی انرژی های تجدید پذیر بوده است. علاوه براین موضوع، مسئله دیگری مطرح می شود، که توسعه و گسترش فناوری انرژی های نو، کاهش قیمت وافزایش تقاضاگردیده است. انرژی های حاصل از باد، خورشید، آب و انرژی زمین گرمایی انرژی هایی کاملا پاک هستند که هیچ گونه آلودگی برای محیط زیست ندارند. سوخت های زیستی، گازطبیعی فشرده شده و انرژی اتمی درمراحل بعدی قرارمی گیرند که هر یک عوارض جانبی نسبی خودرا دارند. نسبت مصرف ما از منابع یکبار مصرف نباید بیشتر از نسبتی باشد که منابع پایدار تجدید شونده نتوانند آن راجبران کنند. دردنیای امروز باتوجه به محدودبودن منابع سوخت فسیلی ساختمان ها صنایع و دیگرارگان هابه سمت استفاده ازدیگر انرژی های موجود درزمین ماننده: انرژی خورشیدی، بادی، زیست انرژی، آبی حرکت نموده اند. ساختمان های قدیمی 40% کل انرژی سوخت فسیلی را در آمریکا اتحادیه اروپا مصرف می کنند و تولید کننده های مهمی از گازهای گلخانه ای محسوب می شوند. اصل مصرف انرژی شبکه صفر به عنوان یک ابزار برای کاهش آلایندگی کربن و وابستگی به سوخت های فسیلی در نظرگرفته می شوند. گرچه ساختمان های انرژی صفر حتی در کشورهای توسعه یافته غیرمتداول می باشند، ولی روزبه روزاهمیت و محبوبیت پیدا می کنند. مفهموم انرژی صفربه علت گزینه های زیاد برای تولید و نگهداری انرژی همراه با روش های متعدد اندازه گیری انرژی (مرتبط با هزینه، انرژی یا انتشارکربن) برای روش های متعددی پذیرفته می شود.