بررسی رابطه بین ادراک شایستگی و پیشرفت تحصیلی با در نظر گرفتن نقش تعدیل کنندگی خودکارآمدی ادراک شده در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه ناحیه 2 شیراز

امروزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به‌ عنوان یک شاخص مهم برای ارزیابی نظام آموزشی مورد توجه قرارگرفته است. به علت همین اهمیت می ‌باشد که نظریه پردازان تربیتی بسیاری از پژوهش های خود را بر شناخت عوامل مؤثر بر پیشرفت یا افت تحصیلی متمرکز کرده اند. در همین راستا، این پژوهش باهدف بررسی رابطه بین ادراک شایستگی و پیشرفت تحصیلی با در نظر گرفتن نقش تعدیل ‌کنندگی خود کارآمدی ادراک‌ شده در دانش ‌آموزان دختر مقطع متوسطه ناحیه 2 شیراز انجام شد. طرح پژوهش توصیفی – همبستگی بود. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانش ‌آموزان دختر مقطع متوسطه ناحیه 2 شیراز در سال تحصیلی 96-95 بودند بر اساس جدول اعداد تصادفی کرجسی و مورگان 195 نفر از دانش‌آموزان به‌عنوان نمونه ی پ‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ژوهش انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه ی خود ادراکی نوجوانان هارتر (2012)، پرسشنامه خودکارآمدی‌ عمومی شرر (gsf) و معدل به‌ عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی استفاده شد. برای تحلیل داده ‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تعدیل گر استفاده شد. یافته‌ های این پژوهش نشان داد که بین ادراک شایستگی و خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی در دانش ‌آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد .(p<0.05) همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که خودکارآمدی ادراک ‌شده ارتباط بین ادراک شایستگی و پیشرفت تحصیلی در دانش ‌آموزان را تعدیل می ‌کند.