مدلسازی و تحلیل دینامیکی سازه های فضاکار با سیستم اتصال نیمه صلب گویسان mero

•           در روش اول، ماتریسهای سختی اعضا چنان اصلاح می شوند که اثر نیمه صلبیتی اتصالات در دو انتهای آنها لحاظ شود.

•           در روش دوم فرض می شود که اتصال نیمه صلب بوسیله تعدادی فنر جایگزین می شود، بطوریکه این فنرها بصورت المانهایی مستقل از هم رفتار می کنند.

در مقایسه با سازه های قاب مستطیلی فولادی، مطالعات اندکی بر روی سازه های فضاکار صورت گرفته است. برخی از مطالعات بمنظور بررسی اثرات اتصالات بر روی پایداری گنبدهای مشبک تک لایه و رفتار شبکه های دو لایه انجام شده است. نتایج آزمایشگاهی بر روی عضو و سازه های فضاکار مونتاژ شده، نشان می دهند که درجه گیرداری اتصالات می تواند اثرات مهمی بر روی رفتار سازه داشته باشد. با وجودیکه چندین مطالعه تحلیلی بر روی رفتار دینامیکی سازه های فضاکار با اتصالات نیمه صلب وجود دارد، اما بنظر میرسد که هیچ کار آزمایشگاهی بر روی رفتار دینامیکی سازه های فضاکار با اتصالات نیمه صلب انجام نشده باشد.

در این پایان نامه بمنظور مدلسازی نیمه صلبیتی نوع خاصی از سیستمهای اتصال در سازه های فضاکار موسوم به سیستم اتصال mero، از برنامه عمومی المان محدودی ansys استفاده شد.سپس صحت مدل نیمه صلب، از مقایسه با یک کار آزمایشگاهی استاتیکی در مرجع [31] و نتایج تحلیلی آنالیز دینامیکی در مرجع [9] مقایسه شد. نتایج تحلیلهای دینامیکی نشان می دهند که نیمه صلبیتی اتصالات بر روی دامنه و فرکانس سازه های فضاکار تاثیر می گذارد، همچنین فرکانس سازه های فضاکار در حد فاصل بین فرکانسهای سازه های با اتصالات مفصلی و صلب قرار می گیرد.