ارائه روشی جهت اولویت بندی رفع نقاط حادثه خیز جاده های دو خطه دو طرفه بین شهری با رویکرد نوع برخورد

امروزه آمار تصادفات جاده ای و جمعیت کثیری که سالانه جان خود را در این حوادث از دست می دهند، نشان دهنده بحرانی است که نمی توان به راحتی از آن چشم پوشی نمود. به منظور کاهش آمار مذکور و رفع نقاط حادثه خیز، رویکردهای مختلفی در مطالعات به کار گرفته شده است در این مقاله روشی با رویکرد نوع تصادف پایه ریزی شده است. با تعریف شاخص خطر و محاسبه آن برای جاده های دو خطه دوطرفه استان تهران به عنوان نمونه مورد مطالعه، نحوه تاثیر نوع برخورد بر این شاخص مدل گردیده است و اهمیت نسبی آن ها در مقدار شاخص خطر برآورد شده است. در این مقاله به طور خاص به رویکرد نوع برخورد در آنالیز تصادفات پرداخته شده و براساس نتایج حاصله، تصادفات منجر به واژگونی، تصادفات  جلو به پهلو و تصادفات جلو به جلوی وسایل نقلیه به ترتیب در میان سایر حالات برخورد، منجر به سوانح وخیم تری می گردند.