اثرات پیش درمانی mk-801 و مورفین بر روی پاسخهای رفتاری در یک ضایعه فشاری مزمن عصب سیاتیک در موش صحرایی نر بالغ

آسیب عصبی یکی از مهمترین عوامل ایجاد کننده دردهای نوروپاتیک می باشد که با علائمی مثل درد خودبخودی، آلودینا و هایپرآلرژیا همراه است. با توجه به اینکه درمانهای دارویی در دردهای نوروپاتیک بطور کامل شناخته نشده است و درمانهای فعلی چندان موثر نیست، لذا ضروری است که دانش خویش را در خصوص دردهای نوروپاتیک و درمانهای آن افزایش دهیم. هدف از این مطالعه بررسی تجویز جداگانه و توأم مورفین و mk-801 بصورت پیش درمانی بر روی پاسخهای رفتاری در یک ضایعه فشاری مزمن عصبی سیاتیک یا مدل cci می باشد. 6 گروه که هر گروه شامل 8 سر موش صحرایی نر نژاد sprague-dawley بود، در محدوده وزنی 230 تا 280 گرم مورد آزمایش قرار گرفت. در گروههای دریافت کننده دارو، یک گروه تجویز مورفین 30,8 mg/kg) دقیقه قبل از عمل جراحی) و در گروه دیگز 20, 0.3 mg/kg) mk_801دقیقه قبل از عمل جراحی و دوز تکمیلی به همین میزان 6 ساعت بعد از عمل جراحی) و در گروه سوم تجویز توأم این دو دارو با همان دوز و فاصله زمانی و در گروه چهارم به عنوان شاهد تجویز سالین انجام گردید. سپس مدل نوروپاتی cci ایجاد شد و پاسخ های رفتاری حیوانات نسبت به محرکهای حرارتی، مکانیکی غیر دردناک، و نیز محرکهای حرارتی و مکانیکی دردناک قبل از عمل جراحی و 3، 7، 14، 21 و 28 روز بعد از عمل جراحی مورد بررسی قرار گرفت. پاسخهای رفتاری گروه cci در مقابل گروه شاهد نسبت به محرکهای غیر دردناک و دردناک افزایش معنی داری داشت. که به ترتیب نشانگر پدیده های آلودینیا و هایپر آلرژیا می باشند. حیوانات دریافت کننده مورفین، گروه دریافت کننده mk-801 در مقایسه با گروه سالین اختلاف معنی داری نشان ندادند ولی در حیوانات دریافت کننده توأم مورفین و mk-801 در مقایسه با گروه سالین، آلودینیا و هایپرآلرژیا کاهش (بهبود) یافته است که این یافته در تست آلودینیای حرارتی طی روزهای  21(p<0.05), 14(p<0.05), 7(p<0.001) از لحاظ آماری معنی دار بود. یافته ها بیانگر آنست که حیوانات در مدل درد نوروپاتی cci حساسیت شدیدی به محرکهای حرارتی و مکانیکی غیر دردناک و محرکهای حرارتی و مکانیکی دردناک نشان می دهند بطوریکه تجویز توأم مورفین و mk-801 در کاهش پاسخ رفتاری نسبت به زمانی که مورفین و mk-801 به تنهایی تجویز می شدند، موثرتر بود.