تحلیل شاخص های آسیب پذیری بافت های فرسوده در برابر بحران با روش ahp (نمونه موردی: محله عامری اهواز)

تحلیل شاخص های آسیب پذیری بافت های فرسوده در برابر بحران با روش ahp (نمونه موردی: محله عامری اهواز)

برنامه ریزی پیش از وقوع بحران از مسائل مهمی است که امروزه پیش روی مدیران شهری و به ویژه در حوزه مدیریت بحران قرار دارد و تجزیه و تحلیل چگونگی عکس العمل عناصر شهری در زمان بحران و بعد از آن از اهمیت زیادی در چرخه مدیریت بحران برخوردار است. در این میان شناخت و تجزیه و تحلیل شاخص های آسیب پذیری کالبدی-فضایی و انسانی-اجتماعی بافت های شهری به دلیل نقش گسترده ای که در طول چرخه مدیریت بحران دارند می تواند نقش بسزایی در شناسایی نقاط آسیب پذیری داشته و بدین وسیله منجر به افزایش سرعت امدادرسانی و در نتیجه کاهش تلفات گردد.

بافت های فرسوده شهری و سکونتگاه های حاشیه ای و غیراستاندارد در کشورهای در حال توسعه نیز بنا به دلایلی از قبیل عدم رعایت معیارهای فنی و مهندسی در ساخت بناها، شبکه ارتباطی ناکارآمد، عدم وجود تاسیسات و تجهیزات شهری بیش از سایر بافت های شهری در معرض خطرات ناشی از بحران ها قرار دارند. این مقاله بافت فرسوده محله عامری، قدیمی ترین محله در کلان شهر اهواز را از نظر شاخص های آسیب پذیری در مقابل حوادث طبیعی نظیر زلزله مورد بررسی قرار می دهد.

نوع تحقیق در این پژوهش، «توصیفی-تحلیلی» و شیوه گردآوری، پیمایشی بوده و اطلاعات از طریق تهیه و تکمیل پرسشنامه تهیه شده است. و در نهایت شاخص ها تحقیق به وسیله تکنیک ahp وزن دهی شده اند و میزان اهمیت هر کدام مورد بررسی قرار گرفته و برای تحلیل و ارائه اطلاعات و داده ها از نرم افزارهای spss و gis استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که: الف) میزان آسیب پذیری محله در مقابل حوادث طبیعی بسیار بالا است. ب) شریان های ارتباطی در مواقع بحرانی چندان کارا نمی باشند. ج) شاخص های انسانی-اجتماعی محله نیز در مواقع بحران مطلوب به نظر نمی رسند.