اثربخشی معنادرمانی مبتنی براندیشه های مولانا برافزایش سازگاری زنان مطلقه

اثربخشی معنادرمانی مبتنی بر اندیشه های مولانا برافزایش سازگاری زنان مطلقه

هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر معنادرمانی مبتنی براندیشه های مولانا بر افزایش سازگاری زنان مطلقه بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. به طوری که دو گروه آزمودنی به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه زنان مطلقه که در سه ماه اول 1399 به مرکز مشاره پویا واقع در شهر ساری مراجعه نموند به تعداد 30 نفر با روش نمونه گیری غیرتصادفی و هدفمند انتخاب شدند و زنان مطلقه در گروه آزمایشی برای انجام مداخله درمانی قرار گرفتند.

به طوری که، بعد از مشخص شدن آزمودنی ها، آن ها با استفاده از گمارش تصادفی دریکی از دو گروه آزمایش ( 15 نفر) و کنترل ( 15 نفر) قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه سازگاری پس از طلاق فیشر ( 1976) استفاده شده است. سپس معنادرمانی مبتنی بر اندیشه های مولانا طی 8 جلسه 60 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اعمال و در نهایت از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. روایی سازه پرسشنامه تایید شد و پایایی به روش آلفای کرونباخ و پایایی مرکب محاسبه و از نظر آماری مورد تایید است.

داده های به دست آمده از پرسشنامه را پس از استخراج و طبقه بندی از طریق نرم افزار spss نسخه 24 مورد تجزیه تحلیل قرار داده است، جهت تجزیه و تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی از فراوانی، میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از آزمون تحلیل کوواریانس (ancova) استفاده گردید. نتایج پژوهش حاکی بود معنادرمانی مبتنی براندیشه های مولانا بر افزایش سازگاری زنان مطلقه اثر بخش است.