بررسی رابطه یکپارچگی من و اضطراب مرگ با واسطه گری مرور زندگی در سالمندان شهر اصفهان

بررسی رابطه یکپارچگی من و اضطراب مرگ با واسطه‌گری مرور زندگی در سالمندان شهر اصفهان

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه یکپارچگی من و اضطراب مرگ با واسطه‌گری مرور زندگی در سالمندان شهر اصفهان در سال 400-1399 بود. روش پژوهش توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان سالمند بالای 65 سال شهر اصفهان که در 36 پارک موجود در سطح شهر مشغول گذراند اوقات فراغت بودند، که به صورت نمونه گیری دردسترس 220 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه‌ یکپارچگی من ریف و هاینکه (1983)، مقیاس اضطراب مرگ تمپلر (das) (1970) و پرسشنامه مرور زندگی سالمندان مجذوبی (2020) جمع‌آوری و با روش آماری ماتریس همبستگی و معادلات ساختاری با نرم افزار spss-25 و amos-24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: نتایج ماتریس همبستگی نشان داد بین یکپارچگی من با اضطراب مرگ، وسواس، گریزی و آمادگی مرگ در سالمندان رابطه منفی معناداری وجود دارد، اما بین یکپارچگی من با انسجام، روایتی و انتقالی و مرور زندگی در سالمندان رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج معادلات ساختاری نشان داد مرور زندگی توانسته است به صورت معناداری رابطه بین یکپارچگی من و اضطراب مرگ را درزنان سالمند واسطه بکند. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می شود توجبه بیشتری به مداخلات روانشناختی مروری زندگی برای سالمندان شود.