• بررسی نقش نوروفیزیولوژیکی دوپامین در اختلالات پارکینسون و شیزوفرنی و راه های درمان آن

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1400/10/15
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1400/12/25
    • تعداد بازدید: 160
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: 09050265032

    بررسی نقش نوروفیزیولوژیکی دوپامین در اختلالات پارکینسون و شیزوفرنی و راه های درمان آن

    دوپامین یکی ازناقل های عصبی می باشد که سیگنال های عصبی را در طول سیناپس ها انتقال می دهد و مانند سایر هورمون ها به انتقال پیام در کل بدن کمک می کند. دوپامین عملکردهای مختلفی دارد که شامل انگیزه دادن، پاداش دهی، یادگیری، حرکت، افزایش حافظه و غیره است.

    کمبود دوپامین می تواند باعث ایجاد اختلالاتی نظیر پارکینسون، اسکیزوفرنی و شیزوفرنی شود. آسیب رسیدن به نواحی از مغز روی تولید دوپامین تاثیر گذاراست. بوپروپیون نیز یک جلوگیری کننده از دوپامین است که سطح دوپامین را در مغز افزایش می دهد که معمولاپزشکان آن را برای جلوگیری از افسردگی و یا درمان آن و همچنین اختلالات فصلی تجویز می کنند.

    دوپامین درسازمان جهانی سلامت جزء داروهای ضروری محسوب می شود زیرا می تواند وضعیت های مختلفی را مثل فشارخون پایین و گرفتگی رگ ها مخصوصاً در نوزادان تازه متولد شده را درمان کند. در این مقاله به مرور نقش نروفیزیولوژیکی دوپامین بر اختلالات ذکر شده می پردازیم.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم