بررسی وضعیت اشتغال و بیکاری در کشور طی سال های 1398 و 1399 برمبنای شاخص های عمده ی نیروی کار با بهره گیری از روش ahp

بررسی وضعیت اشتغال و بیکاری در کشور طی سال های 1398 و 1399 برمبنای شاخص های عمده ی نیروی کار با بهره گیری از روش ahp

موضوع اشتغال و دستیابی افراد به شغل مورد نظر، جزو مهمترین مسایل یک جامعه محسوب می شود. بیکاری به عنوان یک پدیده ی مخرب اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مطرح بوده و پیامدهای ناگواری دربر دارد. لذا بررسی دقیق وضعیت اشتغال و بیکاری در رفع مشکلات این حوزه و پیشبرد اهداف راهبردی توسعه، گره گشا است.

شاخص های نیروی کار از جمله نرخ بیکاری، نرخ مشارکت اقتصادی و نسبت اشتغال مکمل یکدیگر بوده و در کنار هم از کارایی لازم برخوردار هستند، اما هیچ یک به تنهایی قادر به توصیف درست و دقیق عملکرد یک جامعه در مساله ی اشتغال زایی نیستند. بنابراین به منظور انجام یک ارزیابی همه جانبه و کامل از عملکرد جوامع در این حوزه، می بایست روش هایی ارایه شود که مجموعه ی شاخص ها را به طور همزمان مورد بررسی قرار داده و بتواند تصویرکاملی از وضعیت موجود را ارائه دهد.

در این پژوهش، هدف ارایه ی معیار ارزیابی جدیدی است که شاخص های سه گانه ی فوق را در بر بگیرد. برای این منظور، ابتدا با بهره گیری از روش تصمیم گیری چند معیاره ahp، به هریک از شاخص های عمده ی نیروی کار یک وزن اختصاص داده می شود. وزن محاسبه شده برای هر شاخص نشان دهنده ی میزان اهمیت و تاثیرگذاری آن شاخص در مساله ی مورد مطالعه است.

سپس، برای به کارگیری همه ی شاخص ها به طور هم زمان، تابعی تحت عنوان تابع برازندگی ساخته می شود که هر سه شاخص را در درون خود دارد و با استفاده از ترکیب خطی آنها ساخته می شود. تعریف تابع برازندگی به گونه ای انجام می شود که مقدار آن با نحوه ی عملکرد جوامع رابطه ی مستقیم دارد. به این صورت که هر چقدر عملکرد یک جامعه در ایجاد اشتغال و کاهش بیکاری بهتر باشد، مقدار تابع برازندگی آن جامعه بزرگتر است و برعکس. تابع برازندگی برای استان های کشور طی سال های 1398 و 1399 محاسبه می شود و عملکرد هر استان مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد.