پیش بینی تنظیم شناختی هیجان بر اساس ناگویی خلقی با نقش میانجی حساسیت اضطرابی در دانشجویان

پیش بینی تنظیم شناختی هیجان بر اساس ناگویی خلقی با نقش میانجی حساسیت اضطرابی در دانشجویان

این پژوهش با هدف تعیین برازش مدل ساختاری تنظیم شناختی هیجان بر اساس ناگویی خلقی با میانجیگری حساسیت اضطرابی در دانشجویان دانشگاه پیام نور در نیمه اول سال 1400 انجام شد. روش این مطالعه از نظر هدف بنیادی-کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی به روش معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور استان تهران در سال 1400 بود که در دوران شیوع کرونا و آموزش مجازی این دوره دانشجو بودند. نمونه این مطالعه شامل 250 دانشجو بود که به صورت در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند.

در این پژوهش سه پرسشنامه؛ تنظیم شناختی- هیجانی گارنفسکی و همکاران (2006)، حساسیت اضطرابی فلوید و همکارانش (2005) و مقیاس ناگویی خلقی تورنتو (بگی و همکاران، 1994) توسط شرکت کنندگان تکمیل شد. از شاخص های آمار توصیفی شامل میانگین، فراوانی، درصد، انحراف معیار، همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر از طریق نرم افزار spss-26 و نرم افرار ایموس نسخه 24 جهت تحلیل داده ها استفاده شد.

نتایج تحلیل داده ها نشان داد مدل از برازش مناسبی برخوردار است. از طرفی، با افرایش میزان ناگویی خلقی دانشجویان، میران تنظیم هیجانی سازش نایافته افزایش می یابد. با افزایش میزان راهبردهای سازش یافته شناختی هیجان دانشجویان، میران حساسیت اضطرابی انان کاهش می یابد. با افزایش میزان راهبردهای سازش نایافته دانشجویان، میزان ابعاد ناگویی خلقی انان افزایش می یابد. همچنین با افزایش میزان راهبردهای سازش یافته دانشجویان، میزان ابعاد ناگویی خلقی آنان کاهش می یابد. در نتیجه می توان گفت براساس حساسیت اضطرابی و ناگویی خلقی تنظیم هیجان سازش نایافته قابل پیش بینی است.