ارتباط کلر باقی مانده آب شرب با بیماری های عفونی روده ای

ارتباط کلر باقی مانده آب شرب با بیماری های عفونی روده ای

یکی از ارکان مهم تامین سلامت یک جامعه، آب شرب ارائه شده به آن جامعه است. هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین نتایج حاصل از اندازه گیری کلر باقی مانده آب شرب با میزان بروز و شدت بیماریهای عفونی روده ای در بین کارکنان بندر امام خمینی (ره) می باشد. در این مطالعه توصیفی - تحلیلی ارتباط میزان کلر باقی مانده آب شرب بندر امام خمینی (ره) در سال 1400 با تعداد بیماران مراجعه کننده به اورژانس با علائم عفونت روده و شدت بیماری مورد تجزیه و تحلیل گرفت.

پارامترهای مورد سنجش شامل میزان کلر باقی مانده زیر 0.2 ppm ( پایین تر از محدوده استاندارد )، میزان کلر باقی مانده بین  0.2 تا 0.8 ppm (در محدوده استاندارد ) و بالاتر از 0.8 ppm ( فراتر از محدوه استاندارد) بود. برای سنجش کلر باقی مانده آب از قرص dpd استفاده گردید. تحلیل داده ها توسط نرم افزار spss و آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و توکی انجام گرفت.

نتایج نشان داد که بین شاخص استاندارد کلر باقی مانده آب( 0.2 تا 0.8 ppm ) و پایین بودن میزان کلر باقی مانده آب (زیر 0.2 ppm ) از منظر تعداد مراجعان به اورژانس بندر با علائم بیماری های عفونی روده ای و شدت بیماری ارتباط معنا دار وجود دارد .(p<0.01)  بین میزان استاندارد کلر باقی مانده آب (0.2 تا 0.8 ppm) و مقدار زیاد آن (بالای 0.8 ppm ) از منظر تعداد بیماران مراجعه کننده در سطح 0.05 ارتباط معنا دار وجود دارد اما از منظر شدت بیماریهای عفونی روده ای ارتباط معنادار وجود ندارد. با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه تزریق مستمر کلر و کنترل غلظت کلر باقی مانده شبکه توزیع آب در محدوده استاندارد 0.2 تا 0.8 ppm نقش مهمی در از بین بردن پاتوژن ها یا میکروارگانیسم های بیماری زا و پیشگیری از بروز بیماریهای عفونی روده ای دارد.