بررسی اعتیاد در دوره نوجوانی

بررسی اعتیاد در دوره نوجوانی

مخاطره آمیزترین دوران زندگی ازنظرشروع به مصرف مواد دوره نوجوانی است. نوجوانی دوره انتقال ازکودکی به بزرگسالی وکسب هویت فردی واجتماعی است. دراین دوره، میل به استقلال ومخالفت با والدین به اوج خودمی رسد و نوجوان برای اثبات بلوغ وفردیت خودارزش های خانواده را زیرسوال می برد و سعی درایجاد و تحلیل ارزش های جدید خوددارد. مجموعه این عوامل، علاوه برحس کنجکاوی و نیازبه تحرک، تنوع وهیجان، فرد را مستعد مصرف مواد می نماید.

بعضی ازنوجوانان درموقعیت ها یا شرایطی قراردارند که آنان را درمعرض خطرمصرف مواد قرارمی دهد. مهمترین این موقعیت ها عبارتنداز: در معرض خشونت قرارگرفتن دردوران کودکی ونوجوانی، ترک تحصیل، بی سرپرستی یا بی خانمانی، فرار ازخانه، معلولیت جسمی، ابتلابه بیماری ها یا دردهای مزمن. حوادثی مانندازدست دادن نزدیکان یا بلایای طبیعی ناگهانی نیز ممکن است منجربه واکنش های حاد روانی شوند.

دراین حالت فرد برای کاهش درد ورنج وانطباق با آن ازمواد استفاده می کند. شروع مصرف موادمخدر برای اغلب مصرف کنندگان به سال های مدرسه باز می گردد. ازدغدغه های بزرگ جامعه اختلالات وابسته به موادنوجوانان است. از آنجا که سوء مصرف مواداثرات بازدارنده برروی رشد و شکوفایی جامعه دارد، تهدیدی جدی ونگران کننده برای سلامت جامعه است. اعتیاد به موادطبیعی و مصنوعی مختلف درچند دهه گذشته رشد فزاینده ای داشته است که حاکی از بروز یک مشکل جدی درسلامت جسمی و اجتماعی است.

برنامه های پیشگیری جامعه مداربه راهبردهایی اطلاق می شود که با رویکردی کاملا منسجم و مداوم اجرامی شوند. هدف این برنامه ها سیستم های اجتماعی مثل خانواده، مدارس، محیط های کاری، رسانه ها وموسسات دولتی است. این پیشگیری شامل اقدامات هشداردهنده عمومی، بسیج عمومی، تشکیل ائتلاف درجامعه، اعضای مدارس و مراکز مذهبی برای پیشگیری مصرف مواد است. اعتیاد یک بیماری پیچیده، مزمن و چندبعدی است. بامیل اجباری وغیرقابل مقاومت مصرف مواد علیرغم عوارض منفی ونیز عودهای مکرر حتی پس ازدوره های پرهیز طولانی مشخص می شود.