نقش تاب آوری در ارتباط میان سبک دلبستگی و دیسترس روانی بیماران مبتلا به سرطان پستان با تصمیم ماستکتومی

نقش تاب آوری در ارتباط میان سبک دلبستگی و دیسترس روانی بیماران مبتلا به سرطان پستان با تصمیم ماستکتومی

مقدمه: سرطان پستان و ماستکتومی دیسترس روانی زیادی در زنان ایجاد می کند و این مسئله با تاب آوری و دلبستگی آنان، ارتباط دارد. هدف این پژوهش بررسی نقش واسطه ای است که ممکن است تاب آوری در ارتباط میان سبک دلبستگی و دیسترس روانی این بیماران ایفا کند. روش: در این پژوهش توصیفی - همبستگی، از چهار کلینیک انکولوژی تهران، تعداد 250 بیمار زن مبتلا به سرطان پستان با عمل جراحی ماستکتومی به شیوه هدفمند انتخاب شدند. پس از رضایت آگاهانه، معیارهای ورود و خروج کنترل شدند.

سپس از تمامی آزمودنی ها درخواست شد تا پرسشنامه های دیسترس روانی کسلر و همکاران( 2002 )، مقیاس دلبستگی بزرگسالان بشارت و همکاران( 2000 ) و مقیاس تصویر تن و روابط هرمز و همکاران( 2004 ) را تکمیل کنند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss 24 و amos 24 تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: همبستگی های معنادار منفی و مثبت به ترتیب برای سبک ایمن و اجتنابی با ابعاد تاب آوری بدست آمد. نتایج حاکی از ضرایب مسیر معنادار دو سبک ایمن و اجتنابی با سه مولفه ی تاب آوری بود. تاب آوری نیز ضرایب مسیر مستقیم با سه مولفه تاب آوری داشت.  ( p <0.01 ). نتیجه گیری : می توان گفت که سبک ایمن به واسطه تاثیر مثبت بر تاب آوری موجب کاهش دیسترس روانی زنان مبتلا به سرطان پستان با عمل ماستکتومی می شود، در حالیکه سبک اجتنابی به واسطه ی تضعیف تاب آوری دیسترس آنها را تشدید می کند. آموزش و تقویت تاب آوری و پرورش سبک ایمن برای این بیماران توصیه می گردد.