بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر ابعاد شخصیت ( روان رنجورخویی، توافق پذیری )، کیفیت زندگی ، شادکامی و سلامت روان مادران کودکان کم توان ذهنی شهرستان کاشان در سال 1397

بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر ابعاد شخصیت ( روان رنجورخویی، توافق پذیری) ، کیفیت زندگی ، شادکامی و سلامت روان مادران کودکان کم توان ذهنی شهرستان کاشان در سال 1397

تولد و حضور کودکی با کم توانی ذهنی در هر خانواده ای می تواند به مثابه رویدادی نامطلوب و مشکل زا موجب ایجاد تنیدگی ، سرخوردگی ، افت سلامت روانی و کیفیت زندگی والدین شود، لذا هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر ابعاد شخصیت (روان رنجورخویی، توافق پذیری )، کیفیت زندگی، شادکامی و سلامت روان مادران کودکان کم توان ذهنی شهرستان کاشان بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون –پس آزمون همراه گروه کنترل بود.

جامعه ی آماری شامل همه ی مادران زیر 60 سال کودکان کم توان ذهنی شهرستان کاشان بود. نمونه شامل 30 نفر از مادر کودک کم توان ذهنی بود که با نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش  15 نفر و کنترل  15 نفر قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه آموزش مهارت های زندگی دریافت کردند در حالی که گروه کنترل در لیست انتظار قرار داشتند.

اطلاعات این پژوهش از طریق پرسشنامه شادکامی اکسفورد، پرسشنامه سلامت عمومی ghq، پرسشنامه کیفیت زندگی sf-36 و پرسشنامه پنج عاملی شخصیت نئو ( فرم کوتاه ) جمع آوری شد و به وسیله نرم افزار spss تجزیه و تحلیل داده ها انجام شد. روش مورد استفاده برای آزمون فرضیه های پژوهش تحلیل واریانس چند متغیره و تحلیل کوواریانس چند متغیره بوده است.

یافته های پژوهش نشان داد که بین کیفیت زندگی، سلامت روانی، روان رنجوری، توافق پذیری و شادکامی در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد  0.05 ≥ p. همچنین نتایج نشان داد آموزش مهارت های زندگی تاثیر معنی داری بر کیفیت زندگی، سلامت روانی، روان رنجوری، توافق پذیری و شادکامی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی دارد 0.05 ≥ p. با استناد به داده های بدست آمده از این پژوهش می توان گفت که ارائه آموزش مهارت های زندگی به مادران کودکان کم توان ذهنی سبب افزایش سلامت روان، کیفیت زندگی، شادکامی و توافق پذیری و کاهش روان رنجورخویی آن ها می شود.