رهیافتی از آیین های « سور و سوگ » در شاهنامه و بازتاب آن در استان کهکیلویه و بویراحمد

رهیافتی از آیین های « سور و سوگ » در شاهنامه و بازتاب آن در استان کهکیلویه و بویراحمد

بی شک، آداب و رسوم هر قومی از دیرباز، ریشه در تمدن و فرهنگ آن دارد؛ که می تواند سینه به سینه و نسل به نسل در میان مردم بگردد و پایه و اساس انجام بسیاری از رسوبات مختلف گردد. در میان استان هایی با قدمت دیرینه ی مذهبی، تاریخی و فرهنگی بدون شک، استان کهکیلویه و بویر احمد یکی از نام های خاص در دیرینگی فرهنگ است که می توان رد پای اصالت و فرهنگی اصیل را از تمام جنبه های فرهنگی، مذهبی و دیگر موارد در جای جای آن بررسی کرد.

از طرفی با در نظر گرفتن یکی از کتاب های مهم حماسی – اسطوره ای به نام شاهنامه، که خود آیینه ی تمام نمایی از تمامی آداب و رسوم ایرانیان در همه ی ادوار تاریخی بوده و هست جای هیچ شکی نیست که این رسومات با اندکی تغییر در هر استانی به شکلی جلوه گر بوده و هست و میزان و بسامد پایبندی به این رسومات از قومی به قومی متفاوت خواهد بود. در پژوهش حاضر با تکیه بر منابع کتابخانه ای و تحلیل محتوا، و پرس و جو از افراد مطلع و آگاه سعی بر آن شده است تا جلوه هایی از آداب و رسوم مشترک میان قوم لر بویر احمدی با کتاب ارزشمند شاهنامه ی فردوسی استخراج گردد و میزان و درصد مشابهت آن مورد بررسی قرار گیرد.