• شاهنامه خوانی و جایگاه شاهنامه در عصر صفویه

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1401/06/15
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1401/08/10
    • تعداد بازدید: 139
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: 02171053199

    شاهنامه خوانی و جایگاه شاهنامه در عصر صفویه

    دوره صفویان از دوره های درخشان شاهنامه خوانی در ایران محسوب می شود و شاهان صفوی، نه تنها با شعر و ادب مخالفتی نداشتند؛ بلکه خود از مشوّقان و حامیان شاعران بودند. شخص شاه اسماعیل اول، این اثر ارجمند را در کنار مذهب شیعه، به عنوان دومین عامل انسجام بخش اقوام ایرانی در نظر گرفت؛ چرا که شاه اسماعیل اول و جانشینانش، اولاً خود را ایرانی؛ از نسل پادشاهان ایران باستان و جانشینان آنان می دانستند و شاهنامه را سند هویتی خویش قرار داده بودند؛ ثانیاً از نقش تاریخی شاهنامه در حفظ کیان ایران در طول تاریخ، در کنار مذهب شیعه، در نزد ایرانیان شیعه مذهب آگاه بودند؛ ثالثاً در جنگ با عثمانی ها و ازبک ها، اشعار شاهنامه را به عنوان عامل روحیه بخش سربازان ایران به کار می بردند.

    از این رو، در نشر و گسترش شاهنامه کوشیدند و آن را گرامی داشتند.ما در این مقاله سعی کرده ایم که اهمیت شاهنامه و شاهنامه خوانی را در میان مردم ایران و همچنین پادشاهان در دوره صفویه را به خوبی روشن سازیم و نقش آن را به عنوان عنصری موثر در قوت بخشیدن به هویت ملی ، پر رنگ تر جلوه دهیم. شاهنامه و شاهنامه خوانی نشان میدهد که در کنار جنگ ها و ناملایمات دوره صفوی ، هنر و فرهنگ و حماسه ها چقدر دارای اهمیت بوده اند و همواره عنصری جدا ناپذیر از این ملت بوده اند.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها