پیش بینی اضطراب ناشی از کرونا بر اساس احساس تنهایی، استقلال عاطفی و ابراز وجود در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه

پیش بینی اضطراب ناشی از کرونا بر اساس احساس تنهایی، استقلال عاطفی و ابراز وجود در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه

هدف از انجام این پژوهش پیش بینی اضطراب ناشی از کرونابراساس احساس تنهایی، استقلال عاطفی و ابراز وجود دانش آموزان دختر مقطع متوسطه در شهرستان های بابلسر و فریدونکنار بوده است. روش تحقیق این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده که از جامعه آماری مورد مطالعه 140 نفر از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های ابراز وجود گمبریل و ریجی (1975)، استقلال عاطفی استنبرگ و سیلوربرگ (1986)، احساس تنهائی راسل و همکاران (1980)، اضطراب کرونا علی پور و همکاران (1398) را تکمیل نمودند.

داده های آماری از طریق شاخصه های توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون وتحلیل رگرسیون چند متغیری به شیوه گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین احساس تنهائی با اضطراب کرونا رابطه معنادار مثبت و بین ابراز وجود با اضطراب کرونا رابطه معنادار منفی وجود دارد و بین استقلال عاطفی با اضطراب کرونا رابطه ی معناداری یافت نشد.

تحلیل رگرسیون چندمتغیری به روش گام به گام نشان داد هر یک از متغیرهای احساس تنهائی و ابراز وجود به ترتیب وارد معادله رگرسیون شدند و با همدیگر توانسته اند 5 / 10 درصد واریانس متغیر اضطراب کرونا را پیش بینی نمایند. بطورکلی این پژوهش نشان داد، ابراز وجود و احساس تنهائی از جمله متغیرهای پیش بینی کننده نسبتا خوب برای اضطراب کرونا می باشند.