سرقت

سرقت

زندگی اجتماعی انسان تحت حاکمیت قواعد یا هنجار های اجتماعی است. اگر ما از قواعدی که بعضی انواع رفتار را در زمینه های معنی به عنوان رفتار های مناسب و رفتار های دیگر را به عنوان رفتار های نامناسب تعریف می کنند پیروی نمی کردیم فعالیت هایمان دستخوش هرج و مرج می گردد هنجار هایی که ما در رفتار هایمان از آنها پیروی می کنیم به زندگی اجتماعی خصلتی منظم و قابل پیش بینی می بخشند اما همیشه همه کس با انتظارات اجتماعی همنوایی نمی کند افراد اغلب از قواعدی که انتظار می رود تبعیت کنند منحرف می شوند.

آرزوی به دست آوردن آنچه که متعلق به دیگری است ویژگی عمومی نوع انسان نمی باشد. حسادت داشتن نسبت به اموال دیگران ناشی از تاکیدات فرهنگی است که همچنین موجب دزدی می شود. برخی معتقدند که سرقت در جامعه زمانی افزایش می یابد که جامعه تاکید زیادی بر روی دارا بودن ثروت مادی داشته باشه اما فرصت های قانونی (مشروع) دستیابی به این ثروت محدود باشد.

سرقت یک پدیده منحصر به عصر جدید نیست. سرقت اموال شخصی در سراسر تاریخ مدرن شناخته شده است. جرایم علیه اموال را باید به صورت طیفی از رفتار های مجرمانه در نظر گرفت که شامل جرایم حرفه ای و یقه سپیدان، سارقین بانک، اختلاس کنندگان و غیره می شود. به هرحال واقعیت این است که متجاوزین به اموال از روش های غیرقانونی برای سلب مالکیت ثروت های مادی دیگران به نفع خود استفاده می کنند.