الزامات شناخت رانت اقتصادی در راستای تحقق توسعه (مورد: منطقه 3 شهر تهران)

رانت شهری یا رانت فضا به عنوان یکی از عناصر ضدتوسعه قلمداد می‌شود که مانعی جدی در برابر توسعه اجتماعات انسانی است. در دو سده گذشته این مفهوم به یکی از اصلی‌ترین محورهای مطالعاتی در تمامی رشته‌های علوم انسانی و به خصوص برنامه‌ریزی شهری تبدیل شده که پیامدها و تبعات آن گریبان‌گیر اقتصاد جوامع بوده است. در جهان در حال توسعه و به خصوص کشور ایران به نظر می‌رسد جریان رانت از سرمایه مولد پیشی گرفته و دامنه آن به اغلب بخش‌های اقتصادی قابل تسری است که زمین و مسکن شهری در رأس آن قرار دارد.

بر همین اساس این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و بهره‌گیری از مطالعات اسنادی درصدد شناخت رانت شهری و کاربست آن در حوزه اراضی بایر در منطقه سه شهر تهران است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که سرمایه‌ای کردن مالکیت به خصوص در بخش زمین (که قابل تولید یا جابه‌جایی نیست) زمینه‌های کمیابی را فراهم کرده تا جایی که انحصار و کمیابی این کالا موجب تولید سود و انباشت غیرمولد شده و روند لگام گسیخته افزایش قیمت‌ها نیز ادامه پیدا می‌کند.