استفاده از تحلیل اهمیت- عملکرد در ارزیابی شکاف بین برنامه های مدیریت استعداد و تعیین اولویت های بهبود

مدیریت مدرن، منبع نامحدودی از منافع و مزایای رقابتی را در این سرمایۀ اجتماعی یافته است که باید تلاش سازمانی را به شناخت و ادراک عوامل متأثر و مؤثر معطوف بر آن داشت. از این‌رو‌، سازمان‌ها دریافته‌اند که استعدادهای کارکنان، منابعی هستند که برای دستیابی به بهترین نتایج به مدیریت نیاز دارند. نگهداشت استعداد به‌عنوان اعتبار، می‌تواند سازمان‌ها را در خلق و تسهیم دانش یاری رساند و مزیت سازمانی پایدار ایجاد کند، تا مسیر توسعۀ شغلی فراهم و سازمان در عملکرد سازمانی تقویت شود. با توجه به اهمیت موضوع ، هدف از این پژوهش استفاده از تحلیل اهمیت- عملکرد (ipa) در ارزیابی شکاف بین برنامه های مدیریت استعداد و تعیین اولویت های بهبود است. روش تحقیق مورد استفاده توصیفی- پیمایشی،  جامعه آماری آن کارکنان آموزش و پرورش شهر مهاباد، تعداد نمونه آماری  102 نفر تعیین شد. به منظور رسیدن به اهداف پژوهش از دو پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که پس از تایید روایی و پایایی، در میان تمام جامعه  آماری توزیع و در نهایت 76 پرسشنامه جمع آوری و مورد بررسی نهایی قرار گرفت.

داده های جمع آوری شده، بوسیله نرم افزار تحلیل آماری spss   و بر اساس مدل ipa مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که  شکاف قابل توجهی بین وضعیت موجود و مطلوب  مدیریت استعداد وجود داشته و این شکاف درمیان هر چهار بعد اصلی پژوهش و تمام فاکتورها نیز وجود داشت. بر اساس مدل ipa  نیز  هشت فاکتور  در اولویت بهبود قرار گرفت که عبارتند از: تناسب نظام حقوق و دستمزدکارکنان با فعالیت های آنان، برنامه‌ریزی برای آماده‌سازی افرادی مناسب برای پرکردن نقش‌های کلیدی، تناسب بین شغلی و افرادی که برای آن انتخاب می شوند ، وجود احساس موفقیت و پیشرفت در محیط سازمان، بررسی مداوم عملکرد کارکنان و شناسایی نقاط ضعف وقوت کارکنان، اصلاح رفتارهای نامطلوب، ایجاد فرصت های توسعه ای برابر  به به طور فعال برای کارکنان، مربیگری و آموزش افراد برجسته و حرفه ای.  با توجه به شکاف موجود و  اینکه اولویت های بهبود از هر چهار بعد مدیریت استعداد هستند توصیه می شود که برای بهبود وضعیت بر هر چهار حوزه تمرکز شود ودر صورت وجود محدودیت ها، در کوتاه مدت اولویت های مشخص شده را در راس برنامه های بهبود قرار دهیم.