افراز نرخ لغزش در گسل راندگی شمال تهران با استفاده از روش المان های مرزی

برای یک گسل ایده آل در محیط کشسان، توزیع لغزش حول یک مقدار مرکزی بیشینه، متقارن و بیضی شکل است، ولی در طبیعت این توزیع نه به شکل بیضی و نه متقارن است. توزیع آهنگ لغزش در صفحه گسل به برهمکنش پارامترهای متعددی از جمله هندسه خود گسل و گسل های مجاور، شرایط مرزی روی گسل ها و مناطق دور و معادله رفتاری محیط اطراف بستگی دارد. از طرفی بررسی این توزیع، نقش مهمی در بررسی انتقال لرزه خیزی از یک گسل به گسل های دیگر دارد. با توجه به واقع شدن کلان شهر تهران در بخش جنوبی البرز مرکزی، بررسی برهمکنش مکانیکی بین گسل های فعال شمال تهران از جمله گسل راندگی شمال تهران، اهمیت ویژه ای در تحلیل خطر لرزه ای در پایتخت دارد. در این تحقیق با در نظر گرفتن یک نیم فضای کشسان همگن و همسان برای منطقه مورد بررسی اطلاعات هندسی گسل و پارامترهای رئولوژیکی منطقه ار منابع متفاوت انتخاب و ثابت فرض شد. در ادامه شرایط مرزی تنش با استفاده از مشاهدات gps محاسبه شد که عامل ایجاد کننده لغزش در گسل است. بر این اساس جهت بیشینه کوتاه شدگی در منطقه مورد بررسی دارای امتداد n36.5°e است که دامنه آن بزرگتر از جهت بیشینه کششی است. سپس گسل ها در راستای عمود بر هم قفل و در راستای مماسی به صورت آزاد رها شدند. با اعمال شرایط مرزی به سامانه گسلی، آهنگ لغزش بین گسل ها افراز شد. برای افراز از روش المان های مرزی استفاده گردید. مدل نابرجایی تحلیلی اکادا (1985) نیز در حکم حل اساسی انتخاب شد. نتایج حاصل، نشانگ خروج آهنگ لغزش توزیع شده روی گسل ها از حالت متقارن و بیضی شکل است و از وجود برهمکنش بین گسل ها تحت تاثیر تنش منطقه ای و هندسه گسل های مجاور حکایت می کند. همچنین اکثر گسل ها دارای رفتار چپ گرد و معکوس اند و آهنگ لغزش های چپ گرد عموما بیشتر از آهنگ لغزش های معکوس است.