• دگرگونی واجی بر پایه ی دستور ورنر در زبان های ژرمنی و شمول آن به زبان های ایرانی

    نویسندگان :
    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1389/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1389/01/01
    • تعداد بازدید: 675
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    واک دار کردن همخوان های سایشی بر پایه «دستور ورنر»، در بر ساختن بن های فعل در زبان های ژرمنی، نام «دگرگونی واجی» به خود گرفته است. این ویژگی در دستور زبان پارسی نو نیز وجود دارد؛ به طوری که دگرگونی های آوایی ای که در روند بر ساختن بن های فعل از ریشه فعل پدید می آیند، از پیچیده ترین گفتمان های آواشناسی به شمار می آیند. این نوشته تلاش می کند تا نشان دهد که این پدیده برای زبان پارسی نو نیز صادق است. بر مبنای یافته های این پژوهش می توان به این نتیجه رسید که دستور سنتی زبان های ایرانی با سانسکریت و زبان های اروپایی تا اندازه بالایی خویشاوند است، اما این خویشاوندی به فراموشی سپرده شده است. همان گونه که پدیده های «دگرگونی واجی» و «واکه آرایی هند و اروپایی» نشان می دهند، بررسی زبان های خویشاوند، می تواند راه گشایی برای ریشه یابی دستورهایی باشد که بر زبان شناسی، واج شناسی و آواشناسی زبان های ایرانی، حکم فرما باشد.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین ژورنال ها