ارزیابی توسعه ی فیزیکی شهر سنندج با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی (ahp)

از آنجا که توسعه کالبدی بدون برنامه شهرها مسائل و مشکلات فراوانی را درپی دارد لزوم وجود برنامه ریزی و مطالعه دقیق توسعه شهری را نمایان می سازد. در مقاله حاضر سعی در ارائه بهترین مکان مناسب جهت گسترش و توسعه آتی شهر سنندج با استفاده از پارامترهای محیط طبیعی و انسانی شده است. جهت انجام این پروسه ابتدا با استفاده از شاخص های محیطی در قالب 8 پارامتر شیب، وضعیت آبدهی، عوارض مورفولوژیکی، راه های ارتباطی، خطر سیل و حرکات دامنه ای و مخاطرات محیطی، معیارهای زیبایی شناختی، جنس و مقاومت سنگ پی و دسترسی به امکانات خدماتی، رفاهی و تفریحی به تفکیک واحدهای مختلف پرداخته شده و برای اولویت بندی آنها از روش تحلیل سلسله مراتبی (ahp) استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که با توجه به نقشه طبقه بندی مناطق شهری محدوده c دارای بالاترین پتانسیل و منطقه e دارای کمترین پتانسیل توسعه شهری می باشد.