بررسی اثرات هگزامتیلن تتراآمین بر تعداد ماست سل های موجود در لایه ی احشایی پرده ی جنب ریه ی موش های صحرایی آلوده به سولفور- موستارد

زمینه و هدف: سولفور- موستارد عامل شیمیایی تاول زا می باشد که به عنوان یک تهدید نظامی به شمار می رود. استنشاق گاز موستارد باعث التهاب و آسیب راه های هوایی و برونشیول ها می شود. ماست سل ها در واکنش های دفاعی نظیر مواجهه با ترکیبات شیمیایی مانند سولفور- موستارد، افزایش می یابد. اثر حفاظتی هگزامتیلن تتراآمین در محیط کشت بر سلول های ریه ی انسان در برابر سولفور- موستارد گزارش شده است. همچنین اثرات مثبت هگزامتیلن تتراآمین در محیط in vivo در برابر عامل شیمیایی فسژن موثر نشان داده شده است. هدف از این مطالعه بررسی میزان تاثیر هگزامتیلن تترآمین بر تعداد ماست سل های موجود در پرده ی جنب موش های صحرایی نر آلوده به سولفور- موستارد می باشد. روش بررسی: در این تحقیق از تعداد 27 موش صحرایی نر بالغ از نژاد آلبینو- ویستار به وزن 200±20 گرم استفاده شد. موش ها به صورت تصادفی به 5 گروه شامل گروه نرمال سالین، گروه فقط هگزامتیلن تتراآمین (فقط دارو)، گروه فقط سولفور- موستارد، گروه دارو قبل از مواجهه با سولفور- موستارد و گروه دارو بعد از مواجهه با سولفور موستارد، تقسیم شدند. گروه فقط سولفور موستارد، قبل و بعد از مواجهه محلول سولفور- موستارد را و گروه اول نرمال سالین را به صورت داخل تراشه ای دریافت نمودند. سه گروه فقط دارو، به مدت 14 روز دارو را قبل از مواجهه به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. در پایان آزمایش ها تغییرات وزن بدن، میزان آسیب بافت ریوی و نیز تعداد ماست سل های موجود در لایه ی احشایی پرده ی جنب موش ها در گروه های مختلف مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از شمارش ماست سل ها در گروه های مختلف افزایش معنی دار میانگین تعداد ماست سل ها در گروه فقط سولفور موستارد (hd) در مقایسه با گروه سالین و فقط دارو (hmt) را نشان داد. همچنین مقایسه ی میانگین تعداد ماست سل های گروه hd در مقایسه با گروه های قبل و بعد از مواجهه معنی دار و نشان دهنده ی کاهش میانگین تعداد ماست سل های گروه قبل و بعد از مواجهه نسبت به گروه hd بود.

نتیجه گیری: هگزامتیلن تتراآمین دارای اثرات محافظتی و درمانی بر بافت ریه در برابر سولفور- موستارد می باشد.