مقایسه ی بکلومتازون استنشاقی و لیدوکایین وریدی در پیشگیری از شکایت راه هوایی و گلودرد پس از عمل جراحی

روش بررسی: نوع مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور می باشد. مطالعه بر روی 120 بیمار تحت جراحی الکتیو انجام شد. بیماران به طور تصادفی در یکی از چهار گروه زیر قرار گرفتند. گروه اول یک میلی گرم به ازای هر کیلوگرم لیدوکایین وریدی، گروه دوم 1.5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم لیدوکایین وریدی، گروه سوم 50 میکروگرم بکلومتازون استنشاقی و گروه چهارم نرمال سالین وریدی (کنترل) دریافت نمودند. بروز و شدت گلودرد، سرفه، خلط، خشونت صدا و بلع دردناک، یک ساعت پس از ترخیص از اتاق عمل، حین اولین مصرف مایعات یا غذای جامد پس از عمل جراحی (جهت بررسی بلع دردناک) و روز پس از عمل جراحی، ثبت و مقایسه ی بین گروهی انجام شد.

یافته ها: در تمام فواصل بررسی علایم فوق پس از عمل جراحی بروز و شدت گلودرد و در گروه دوم یا سوم به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل (نرمال سالین) بود (p<0.05). یک و بیست ساعت پس از اتمام بیهوشی بروز و شدت سرفه در گروه دوم و سوم به طور معنی داری کم تر از گروه کنترل بود (p<0.05). بین گروه های دوم و سوم بروز و شدت گلودرد یا سرفه تفاوت معنی داری نداشت (p>0.05). در سراسر مطالعه بروز و شدت خلط پس از عمل در گروه سوم نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کمتر بود (p<0.05). تفاوتی بین بروز و شدت خشونت صدا یا بلع دردناک در تمام زمان های بررسی شده در بین گروه ها دیده نشد (p>0.05).

نتیجه گیری: بکلومتازون استنشاقی نسبت به لیدوکایین وریدی قبل از انجام لوله گذاری در کاهش گلودرد و سرفه ی پس از عمل جراحی قابل مقایسه است. هم چنین بکلومتازون استنشاقی باعث کاهش بروز و شدت خلط پس از عمل جراحی شد.