بررسی ارتباط شدت علایم بالینی و آزمایشگاهی با پیش آگهی کودکان مبتلا به گلومرولونفریت حاد متعاقب عفونت استرپتوکوکی بستری در بیمارستان حضرت علی اصغر(ع)

روش بررسی: پرونده تمامی بیمارانی که با تشخیص apsgn در بین سالهای 82-1368 بستری شده بودند، مرور شد. این مطالعه، توصیفی گذشته نگر بود. معیارهای انتخاب بیماران شامل هماچوری، شواهد عفونت اخیر استرپتوکوکی، کاهش گذرای c3 و پیگیری حداقل به مدت 6 ماه بود. شدت تظاهرات بالینی در شروع و شدت آسیب کلیه در آخرین بار مراجعه، امتیازبندی شد. از t-student test، برای مقایسه میانگین و از wilcoxon rank test ، جهت مقایسه امتیازها و ارتباط بین تظاهرات اولیه و پیش آگهی بیماران استفاده شد و از spearman، جهت تعیین ارتباط بین متغیرها استفاده شد. p<0.05، معنی دار تلقی شد.

یافته ها: 66 کودک (51 پسر، 15 دختر) با میانگین (انحراف معیار) سنی 8.94 سال (±2.4) در مطالعه قرار گرفتند. در گروه سنی زیر 10 سال، فراوانی فشار خون بالا در حد متوسط و شدید (p=0.03)، هیپرکالمی (p=0.01)، ازوتمی (p=0.034) و پروتئینوری (p=0.01)، بیش تر از کودکان با سن بالاتر بود، هر چند که امتیاز بالینی، آزمایشگاهی و امتیاز کل دو گروه تفاوت معنی دار نداشت. مدت پیگیری بیماران به طور متوسط، 1.72 سال بود. 63%، بهبودی کامل داشتند، در 6.34% بیماران، نارسایی کلیه، در 7.57%، پروتئینوری، ادرار غیر طبیعی در 27.78% و فشار خون بالا در 4.54% بیماران یافت شد. ارتباط آماری معنی داری بین امتیاز آزمایشگاهی و نهایی بیماران در هنگام بستری با امتیاز نهایی هنگام آخرین بار مراجعه یافت شد (p=0.0001).

نتیجه گیری: اگر چه  apsgnسیر بالینی خوبی دارد ولی باقی ماندن درجاتی از آسیب کلیوی به دور از انتظار نیست پیگیری طولانی مدت بیماران، خصوصاً آنهایی که تظاهرات بالینی شدیدتری در شروع داشته اند، اهمیت دارد.