بررسی اثر انفوزیون اکسترا آمنیوتیک نرمال سالین به تنهایی و توام با دگزامتازون برای القاء زایمان

روش بررسی: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسوکور در بیمارستان شهید اکبرآبادی و در فاصله زمانی فروردین سال 1381 تا فروردین سال 1382 صورت گرفته است. 84 زن باردار که حاملگی 40 هفته یا بیش تر و bishop score کمتر از 5 داشتند و جنین آنها سفالیک و یک قلو بود و جهت ختم حاملگی بستری شده بودند، وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در 41 بیمار، دگزامتازون به میزان 20 میلی گرم توام با نرمال سالین و در 43 بیمار، نرمال سالین به تنهایی در فضای اکستراآمنیوتیک انفوزیون گردید (extramniotic saline infusion=easi) و بعد از 6 ساعت از انجام easi در هر دو گروه، اینداکشن با اکسی توسین جهت بیمار شروع شد و سپس سیر زایمان در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت.

یافته ها: از نظر سن، پاریتی و bishop score اولیه، بین دو گروه، اختلاف آماری معنی دار وجود نداشت. از جمع 84 بیمار تحت بررسی، 75 مورد وارد فاز فعال شدند که 38 نفر (88.37%) در گروه easi و 37 نفر (90.25%) در گروه دگزامتازون بودند که تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. فاصله زمانی تجویز اکسی توسین تا زایمان در گروه دگزامتازون، 7.25±2.86 ساعت و در گروه نرمال سالین، 9.76±3.91 ساعت بود که اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (p<0.002). بین میزان سزارین، دفع مکونیوم توسط جنین، آپگار نوزادان، وزن موقع تولد و نیاز به  (neonatal intensive care unit)nicuبین دو گروه اختلاف معنی دار وجود نداشت. بین گراویدیتی و فاصله زمان اینداکشن تا زایمان، رابطه معکوس آماری وجود داشت (r=0.474, p=0.001).

نتیجه گیری: تزریق اکستراآمنیوتیک نرمال سالین، روش مناسب و ارزانی برای ripe کردن سرویکس و پاسخ به اینداکشن است و اضافه کردن دگزامتازون به آن، می تواند سیر لیبر را کوتاه تر کند.