ارزیابی نقش یکپارچه سازی اراضی کشاورزی در بهبود کیفیت زندگی بهره برداران (مطالعه موردی: دهستان جلگه اسدآباد)

یکی از چالش های ساختاری در توسعه روستایی بویژه توسعه کشاورزی در کشور، خرد بودن و پراکندگی اراضی کشاورزی است. به طوری که این مسئله منجر به عدم استفاده موثر از فناوری ها و روش های جدید تولید، کاهش بهره وری عوامل تولید، اتلاف منابع آب و خاک، کاهش درآمد و نظایر آن شده و فرآیند توسعه روستایی را با مشکل مواجه ساخته است. هدف از این مطالعه، بررسی  ارزیابی نقش یکپارچه سازی اراضی کشاورزی در بهبود کیفیت زندگی  بهره برداران که یکپارچه سازی اراضی باعث توسعه و رشد وارتقای سطح زندگی و مطلوب بهره برداران در منطقه مورد مطالعه گردیده است. به همین منظور دهستان جلگه از توابع شهرستان اسدآباد (استان همدان)، به عنوان یکی از موارد موفق در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است. داده های مورد نیاز با استفاده از روشهای میدانی از قبیل مصاحبه با کشاورزان و مسئولین مرکز خدمات کشاورزی و پرسشنامه گردآوری شده و با استفاده از آزمون های ناپارامتری ویلکاکسون، فریدمن و جدول توافقی (برای دوره قبل و بعد) و آزمون t و همبستگی برای دوره بعد تحلیل شد. نتیجه تحقیق بیانگر تاثیر مثبت اعتبارات خرد در یکپارچه سازی اراضی بوده و توانسته است تغییرات معناداری در شاخص های توسعه کشاورزی در سطح 95 درصد را ارایه کند.