بررسی آزمایشگاهی تاثیر چهار روش ترمیم مختلف برگپ پالپال ترمیم های کلاس i کامپازیتی

مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله گرانه موازی، تعداد 60 دندان پرمولر انسانی سالم، انتخاب شدند. در تمام نمونه ها، یک حفره کلاسi  عمیق ایجاد شد. نمونه ها به 4 گروه 15 تایی تقسیم شدند. در گروه اول: دنتین باندینگ، در گروه دوم: دایکال و دنتین باندینگ، در گروه سوم: دنتین باندینگ و کامپازیت فلو و در گروه چهارم: گلاس آیونومر و دنتین باندینگ بعنوان لاینر استفاده شد. سپس حفرات با کامپازیت نوری z100(3m) با تکنیک incremental (لایه لایه) مورب ترمیم و پس از ترموسایکل، برش های باکولینگوالی از دندان ها تهیه شد و در نهایت برای مشخص شدن گپ پالپی، نمونه ها تحت میکروسکوپ الکترونی (x100) بررسی شدند. آنالیز آماری داده ها توسط آنالیز واریانس یک عاملی و تست دانکن انجام شد (α=0.05).

یافته ها:

1- اختلاف معنی داری بین میانگین مقادیر گپ پالپال در 4 گروه وجود داشت (p<0.05).

-2 بیشترین میانگین میزان گپ مربوط به گروه 1 (گروه دنتین باندینگ) و کمترین میانگین میزان گپ مربوط به گروه 3 (گروه کامپازیت فلو) و پس از آن گروه 2 (گروه دایکال) بود.

3- گروه های 1 و 4 با هم اختلاف معنی داری نداشتند. گروه های 3، 2 و 4 نیز با هم اختلاف معنی داری نداشتند. ولی بین گروه های1  و 3 و همچنین بین گروه های 1 و 2 اختلاف، معنی دار بود.

نتیجه گیری: در حفرات کامپازیتی عمیق، استفاده از کامپازیت فلو زیر کامپازیت به عنوان لاینر توصیه می شود. همچنین، با توجه به نتایج قابل قبول دایکال در این مطالعه، کاربرد آن در حفرات کامپازیتی عمیق پیشنهاد می گردد.